این تلسکوپ به نام اخترشناس پیشگامی نام‌گذاری شده که شواهد مهمی برای وجود ماده تاریک ارائه داد. این رصدخانه دارای آینه اصلی ۸.۴ متری و بزرگ‌ترین دوربین دیجیتال جهان با دقت ۳.۲ گیگاپیکسل است. برنامه این تلسکوپ، اجرای پروژه «پیمایش میراث فضا و زمان» (Legacy Survey of Space and Time – LSST) است که طی آن کل آسمان جنوبی قابل مشاهده هر چند شب یک بار و به مدت ده سال به‌صورت مکرر عکسبرداری می‌شود. این پیمایش بی‌سابقه میلیاردها کهکشان و ستاره را فهرست‌بندی خواهد کرد، اجسام متحرک در سراسر منظومه شمسی را دنبال می‌کند و به دانشمندان در مطالعه ماده تاریک، انرژی تاریک و تغییرات جهان با دقتی شگفت‌انگیز کمک خواهد کرد.
منبع: رصدخانه روبین / NSF / AURA / B
ما روند توسعه این تلسکوپ را دنبال کرده‌ایم و اکنون بالاخره با هیجان می‌توانیم جزئیات نخستین تصاویر این ابزار تاریخی را با شما به اشتراک بگذاریم. شما می‌توانید همه این تصاویر را همین‌جا مشاهده کنید.
منبع: رصدخانه ورا سی. روبین، NSF-DOE
یکی از تصاویر تازه منتشر شده، ترکیبی خیره‌کننده از سحابی‌های تریفید (سه‌شاخه) و لاگون است. این تصویر حاصل ترکیب ۶۷۸ تصویر جداگانه است که در کمی بیش از هفت ساعت زمان رصد گرفته شده‌اند و جزئیاتی که معمولاً کم‌نور یا نامرئی هستند را در این نمونه‌های زیبای نوزادگاه‌های ستاره‌ای آشکار می‌کند. سحابی تریفید در بالای سمت راست و سحابی لاگون در مرکز تصویر قرار دارند، هر دو چند هزار سال نوری از زمین فاصله دارند. این‌ها ابرهایی از گاز و غبار هستند که در آن‌ها ستارگان جدید متولد می‌شوند. مدت زمان طولانی نوردهی به دوربین اجازه داده تا جزئیات پیچیده‌ای را ثبت کند که در غیر این صورت پنهان می‌ماندند. این تصویر به زیبایی توانایی تلسکوپ را در ترکیب مشاهدات متعدد برای آشکارسازی ساختارهای کم‌نور نشان می‌دهد و تمام زیبایی‌های این مناطق دوردست شکل‌گیری ستارگان را به نمایش می‌گذارد. در این تصویر دو نوع اصلی سحابی در جهان به‌خوبی دیده می‌شوند.
سحابی‌های انتشاردهنده (Emission) و بازتابی (Reflection) در نحوه تعامل با نور ستارگان و ایجاد رنگ‌های خاص خود تفاوت دارند. سحابی‌های قرمز انتشاردهنده مانند سحابی لاگون، هنگامی که اشعه فرابنفش ستارگان جوان و داغ، گاز هیدروژن را یونیزه می‌کند، نور قرمز مشخصه هیدروژن آلفا را ساطع می‌کنند. در مقابل، سحابی‌های بازتابی آبی مانند بخش‌هایی از سحابی تریفید، نور خود را تولید نمی‌کنند، بلکه نور ستارگان اطراف را پراکنده می‌کنند. ذرات ریز غبار در این سحابی‌ها بیشتر طول موج‌های آبی را پراکنده کرده و اجازه عبور نور قرمز را می‌دهند.
تصویر دوم که توسط تیم روبین منتشر شده، خوشه کهکشانی سنبله را با جزئیات حیرت‌انگیزی نشان می‌دهد. این تصویر ترکیبی نفس‌گیر از نزدیک به ۲۰۰۰ کهکشان را نمایش می‌دهد که در میان آن‌ها ستارگان درخشان کهکشان خودمان نیز دیده می‌شوند. هر نقطه پراکنده در پس‌زمینه نمایانگر یک کهکشان دوردست است. فقط یک لحظه به این فکر کنید! این تصویر آشفتگی پرجنب‌وجوش ادغام کهکشان‌ها را نشان می‌دهد، فرآیندی که نقش مهمی در تکامل کهکشان‌ها ایفا می‌کند، همراه با جزئیات پیچیده ساختار مارپیچی هر یک از کهکشان‌ها. شاید جالب‌تر اینکه این تصویر تنها بخش کوچکی از میدان دید کلی تلسکوپ را نشان می‌دهد، اما باز هم شامل میلیون‌ها کهکشان است.
منبع: رصدخانه ورا سی. روبین NSF-DOE
این نخستین تصاویر، آغاز دهه‌ای فوق‌العاده در اخترشناسی را نوید می‌دهند. وقتی رصدخانه ورا سی. روبین در اواخر امسال پیمایش کامل میراث فضا و زمان را آغاز کند، هر شب حدود ۱۰ میلیون تغییر را شناسایی خواهد کرد که به رصد پدیده‌های گذرا کمک می‌کند؛ پدیده‌هایی که در غیر این صورت نمی‌دانستیم به دنبالشان بگردیم، از انفجار ستارگان گرفته تا عبور سیارک‌ها. در طول ده سال مأموریت، انتظار می‌رود روبین ۲۰ میلیارد کهکشان جدید کشف کند و سرشماری بی‌سابقه‌ای ارائه دهد که به حل برخی از عمیق‌ترین اسرار کیهان‌شناسی، از جمله ماهیت ماده تاریک و انرژی تاریک که ورا روبین خود در کشف آن نقش داشت، کمک خواهد کرد.
من نمی‌توانم منتظر بمانم!
