برای اولین بار، ستاره‌شناسان یک سیارک را از زمان کشف تا مرگش ردیابی کرده‌اند. سنگی به نام ۲۰۲۳ CX1 که حدود یک متر عرض داشت، در ۱۳ فوریه ۲۰۲۳ بر فراز فرانسه به جو زمین برخورد کرد. تلسکوپ‌ها و شبکه‌ها آن را پس از مشاهده تنها هفت ساعت قبل از آن ردیابی کردند. دانشمندان در نتیجه انفجار، قطعات شهاب‌سنگ پراکنده در سراسر نرماندی را یافتند. تجزیه و تحلیل این تیم نشان می‌دهد که این سیارک تا حدود ۲۸ کیلومتری بالای زمین در کنار هم باقی مانده بود، در این نقطه شعله‌ور شد و فوراً ۹۸٪ از انرژی خود را آزاد کرد.
طبق تحقیقات، انفجار ناگهانی ۲۰۲۳ CX1 در هوا بسیار غیرمعمول بود. این سیارک L-chondrite معمولی به تدریج از هم نپاشید. بلکه تا حدود ۲۸ کیلومتری بالای زمین در کنار هم باقی ماند و در این نقطه تحت فشار بالا (تقریباً ۴ میلیون پاسکال یا حدود ۴۰ برابر فشار اتمسفر) شکست. بخش عمده انرژی حاصل از انفجار، به صورت یک موج ضربه‌ای تقریباً کروی، نزدیک به زمین آزاد شد. طبق مدل‌ها، در مقایسه با تکه‌تکه شدن تدریجی مانند شهاب سنگ چلیابینسک در سال ۲۰۱۳، این فروپاشی ناگهانی می‌تواند منجر به آسیب زمینی بسیار بیشتری شود.
به گفته محققان، سیارک‌های نوع L (سنگی معمولی) مانند این سیارک برای مناطق پرجمعیت خطرناک‌تر هستند و باید هنگام تدوین برنامه‌های دفاع سیاره‌ای، که شامل برنامه‌های تخلیه برای مناطقی است که پیش‌بینی می‌شود مناطق متلاشی شده باشند، در نظر گرفته شوند.
هفتمین سیارک کشف شده قبل از برخورد، ۲۰۲۳ CX1، بیش از ۶۵۰ کیلوگرم وزن داشت و تقریباً کروی بود. محققان تخمین زدند که منطقه سقوط آن در حدود ۲۰ متر باشد. بیش از صد قطعه شهاب سنگ در سراسر نرماندی پراکنده شد زیرا سیارک به صورت یک گوی آتشین خیره کننده متلاشی شد. یک شهاب سنگ L-کندریت با مدار مشخص، یکی از این قطعات است که Saint-Pierre-Le-Viger نام دارد.
