اکتشافات اخیر نشان میدهد که اورانوس و نپتون برخلاف آنچه همیشه تصور میشد، غولهای یخی کمارتفاع نیستند، بلکه ممکن است حداقل به اندازه یخهای آبی، درون سنگی داشته باشند و این، مدلهای کتابهای درسی دههها از جهانهای دوردست را رد میکند. این تجزیه و تحلیل جدید از ترکیب داخلی آنها میتواند برای توضیح میدانهای مغناطیسی عجیب آنها مورد استفاده قرار گیرد و ماموریتهای آینده را به بررسی آنچه در واقع در زیر آسمان آبی آنهاست، فرا میخواند.
طبق این مقاله، دانشمندان دانشگاه زوریخ شبیهسازیهای ترکیبی جدیدی را ارائه میدهند که مدلهای آماری بیطرفانهای هستند، اما با محدودیتهای فیزیکی برای بررسی ترکیبات داخلی بالقوه اورانوس و نپتون. آنها کار خود را ارائه میدهند تا نشان دهند که ترکیب داخلی این سیارات دیگر محدود به یخهای آب، آمونیاک و متان نیست، بلکه بسته به رابطه بین چگالی و فشار داخلی و دادههای گرانشی، ممکن است بسیار سنگی نیز باشند. این تنوع فزاینده مدلها، دانش ما را در مورد غولهای یخی به میزان بسیار بیشتری گسترش میدهد و محدودیتهای افکار قبلی در مورد ترکیب آنها را نشان میدهد.
اورانوس و نپتون نیز میدانهای مغناطیسی عجیب و چند قطبی دارند که با میدانهای مغناطیسی مستقیم شمال-جنوب زمین بسیار متفاوت است. طبق آخرین مدلها، میدانهای مغناطیسی این دو سیاره میتوانند توسط لایههای مختلف آب یونی و سنگ در داخل آنها تولید شوند و عمق مناطق دینامو، هندسه میدان را تعیین میکند.
با این وجود، هنوز سوالات مهمی وجود دارد، بهویژه در مورد رفتار مواد تحت فشارهای بسیار بالا، و دانشمندان اظهار میکنند که تنها ماموریتهای فضاپیمایی با طراحی ویژه میتوانند به کشف ساختارهای داخلی واقعی و آشکار کردن اسرار این سیارات مرموز کمک کنند.





