دانشمندان مدتهاست که اورانوس و نپتون را به عنوان غولهای یخی میشناسند، زیرا این فرض وجود دارد که فضای داخلی آنها سرشار از آب است. با این وجود، مطالعات اخیر دانشگاه زوریخ، کلید دیگری برای این فرض چند دههای پیدا کرده است. در یک مطالعهی پیشگامانه در نجوم و اخترفیزیک، مشخص شده است که این سیارات بیرونی احتمالاً بسیار سنگیتر از آن چیزی هستند که قبلاً تصور میکردیم، که اساساً منظومه شمسی بیرونی را دوباره تعریف کرده است.
طبق این مطالعه، محققان با استفاده از یک رویکرد شبیهسازی نوآورانه که مدلهای فیزیکی را با دادههای مشاهدهای ترکیب میکند، مدلهای داخلی بیطرفانهای را برای هر دو سیاره توسعه دادهاند. یافتههای آنها نشان میدهد که اورانوس و نپتون میتوانند به جای آب، تحت سلطه سنگ باشند یا حاوی ترکیبی از این دو باشند.
لوکا مورف، نویسندهی اصلی این مطالعه، توضیح میدهد: “طبقهبندی غولهای یخی بیش از حد ساده شده است زیرا اورانوس و نپتون هنوز به خوبی شناخته نشدهاند.” این تحقیق، فرض دیرینه مبنی بر اینکه این سیارات باید غنی از یخ باشند را به چالش میکشد و امکانات جدیدی را برای درک ماهیت واقعی آنها باز میکند.
این مقاله همچنین میدانهای مغناطیسی مرموز سیارات را توضیح میدهد. نپتون و اورانوس قطبهای مغناطیسی چند جهته دارند، برخلاف زمین که صرفاً قطبیت شمال-جنوب دارد. دانشمندان دریافتهاند که وجود لایههای آب یونی موجود در سیارات، این ساختارهای مغناطیسی غیر دوقطبی را ایجاد میکند و میدان اورانوس در زیر میدان نپتون تشکیل میشود.
اگرچه چنین پیشرفتی حاصل شده است، محققان اصرار دارند که برای تعیین با درجه بالایی از قطعیت مبنی بر اینکه آیا این سیارات واقعاً غولهای یخی یا سنگی هستند، به فضاپیماهای خاصی نیاز است.





