این تغییرات باعث شده است که دانشمندان پیش‌بینی کنند این آتشفشان زیرآبی تا پیش از پایان سال ۱۴۰۴ فوران خواهد کرد.
بیل چادویک، آتشفشان‌شناس، در یک پادکست از شبکه Oregon Public Broadcasting توضیح می‌دهد:
“Axial فعال‌ترین آتشفشان در شمال شرقی اقیانوس آرام است، اما بسیاری از مردم از آن خبر ندارند، زیرا زیر اقیانوس پنهان شده است.”
ساختار سپری این قله زیرآبی نشان می‌دهد که این کوه از گدازه‌های نازک تشکیل شده است. این بدان معناست که فوران آن صرفاً باعث ایجاد شکاف در سطح خواهد شد، نه یک انفجار مهیب، و ماگما به‌آرامی از آن بیرون خواهد آمد و بستر جدیدی در کف اقیانوس ایجاد خواهد کرد. بنابراین، خوشبختانه، این فوران منجر به رویدادهای شدیدی مانند سونامی نخواهد شد.
محققانی که این آتشفشان زیرآبی را از سال ۱۳۷۵ پایش کرده‌اند، اخیراً شاهد افزایش تعداد زمین‌لرزه‌های منطقه به صدها مورد در روز بوده‌اند. میزان فعالیت لرزه‌ای Axial Seamount در شش ماه گذشته به‌طور پیوسته افزایش یافته است، اما چادویک و همکارش اسکات نونر، ژئوفیزیکدان دانشگاه کارولینای شمالی، در یک پست وبلاگی هشدار داده‌اند که “این روند نمی‌تواند برای همیشه ادامه یابد.”
با اینکه این فوران حتمی و زیرآبی تهدید مستقیمی برای انسان‌ها محسوب نمی‌شود، پایش آن می‌تواند به محققان کمک کند تا فوران‌های آتشفشانی خطرناک‌تر را بهتر پیش‌بینی کنند.
این کوه زیرآبی در ۳۰ سال گذشته سه بار فوران کرده است؛ از جمله در سال‌های ۱۳۷۶ و ۱۳۷۹. آخرین فوران آن در ۱۳۹۳ رخ داد و اکنون به همان میزان تورمی رسیده که پیش از آن رویداد مشاهده شده بود. این تورم ناشی از فشار ماگمای در حال صعود است که سطح کوه را به بالا می‌راند.
مطالعه‌ای جدید بر روی داده‌های لرزه‌ای چندین مخزن ماگما را در زیر این آتشفشان شناسایی کرده است. این مخازن به‌صورت نامتقارن در بخش بالایی پوسته زمین، در زیر لایه‌هایی از سنگ‌های بازالت و گابرو (سنگ‌های درشت‌دانه غنی از منیزیم و آهن) قرار دارند.
محققان همچنین ارتباط بین سقف مخزن اصلی ماگما و شکاف‌های فورانی در بستر دریا را شناسایی کرده‌اند، اما هنوز بسیاری از مسائل نامشخص باقی مانده است. جیدونگ یانگ، ژئوفیزیکدان دانشگاه نفت چین، و همکارانش در مقاله خود می‌نویسند:
“دلیل ارتباط بین منطقه با ذوب بالا و تمرکز شکاف‌های فورانی در نزدیکی دیواره شرقی کالدرا در سال‌های ۱۳۷۶، ۱۳۷۹ و ۱۳۹۳ هنوز مشخص نیست.”
Axial Seamount در جایی قرار دارد که صفحه تکتونیکی خوان دِ فوکا با صفحه اقیانوس آرام برخورد می‌کند. در این منطقه، کف اقیانوس به‌آرامی از این درز متورم‌شده گسترش می‌یابد – جایی که پوسته جدید اقیانوسی تحت فشار صفحات برخوردی به بیرون رانده می‌شود.
چادویک در پایان می‌گوید: “امیدواریم درس‌هایی که در اینجا می‌آموزیم، بتواند در مطالعه آتشفشان‌های سراسر جهان به کار رود.”
این پژوهش جدید در مجله Nature منتشر شده است.
