براساس پژوهش دانشمندان، گویی قرار است در آینده نزدیک شاهد انفجار سیاه چاله ای در اعماق فضا باشیم که قابل توجه است.
گروهی از دانشمندان در یک پژوهش نظری اعلام کرده‌اند که ممکن است بشر در دهه‌ی آینده برای نخستین بار شاهد انفجار یک سیاه‌چاله بسیار قدیمی باشد. این رخداد نادر کیهانی، اگر به وقوع بپیوندد، نه تنها وجود سیاه‌چاله‌های نخستین را اثبات می‌کند، بلکه می‌تواند افق‌های تازه‌ای برای شناخت ماهیت پیچیده و ناشناخته‌ی ماده تاریک بگشاید.
سیاه‌چاله‌ها در طول زمان، از طریق پدیده‌ای به نام تابش هاوکینگ، جرم و انرژی خود را از دست می‌دهند. هرچه اندازه‌ی سیاه‌چاله کوچک‌تر باشد، میزان تابش آن بیشتر و دمای آن بالاتر خواهد بود. این فرآیند تبخیر تا جایی ادامه می‌یابد که سیاه‌چاله در انفجاری عظیم ناپدید می‌شود.
اما آیا چنین انفجاری قابل مشاهده است؟ پاسخ این پرسش مثبت خواهد بود، به شرط آن‌که شرایط خاصی فراهم شود. در این صورت، ابزارهای علمی موجود می‌توانند این رویداد را در آینده‌ای نزدیک ثبت کنند.
نقطه‌ی آغاز این جست‌وجو، سیاه‌چاله‌های نخستین یا PBH هستند؛ اجرامی که بلافاصله پس از انفجار بزرگ (بیگ‌بنگ) شکل گرفته‌اند. با وجود آن‌که نظریه‌های مختلفی درباره‌ی وجود آن‌ها مطرح شده، هنوز هیچ مدرک قطعی برای اثباتشان وجود ندارد. اگر این سیاه‌چاله‌ها واقعاً وجود داشته باشند، به دلیل اندازه‌ی کوچک و عمر بسیار طولانی‌شان، بیشترین احتمال انفجار نیز به آن‌ها مربوط می‌شود.
به گفته‌ی آندریا تام، دانشیار فیزیک در دانشگاه ماساچوست امهرست، هرچه سیاه‌چاله سبک‌تر باشد، دمای آن بیشتر و میزان تابش آن بالاتر خواهد بود. سیاه‌چاله‌های نخستین در فرآیند تبخیر، به‌تدریج سبک‌تر و داغ‌تر می‌شوند و با افزایش تابش، این روند شتاب می‌گیرد تا در نهایت به انفجار ختم شود. تابش هاوکینگ حاصل از این فرآیند، توسط تلسکوپ‌های امروزی قابل شناسایی است.
با این حال، احتمال مشاهده‌ی انفجار یک سیاه‌چاله نخستین به‌تنهایی بسیار اندک است. بر اساس محاسبات نظری، چنین انفجاری به‌طور میانگین هر صد هزار سال یک‌بار رخ می‌دهد. برای افزایش احتمال مشاهده‌ی این پدیده، پژوهشگران به دنبال سناریوهای جدیدی رفته‌اند که به یکی از بزرگ‌ترین رازهای کیهان مرتبط است: ماده تاریک.
ماده تاریک، عنصری فرضی است که بخش بزرگی از جهان را تشکیل می‌دهد. شواهد غیرمستقیم زیادی از وجود آن حکایت دارند، اما ماهیت واقعی‌اش همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. این ماده تنها از طریق نیروی گرانش بر محیط اطراف اثر می‌گذارد و به همین دلیل، قابل مشاهده‌ی مستقیم نیست. برخی نظریه‌ها پیشنهاد می‌کنند که همان‌طور که ماده‌ی معمولی شامل ذرات و نیروهای مختلف است، ماده تاریک نیز ممکن است دارای ساختارهای ناشناخته‌ی مشابهی باشد.
