در ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۵، اسپیس‌ایکس توانست سه فضاپیمای علمی را که سوار بر موشک فالکون ۹ بودند، برای بررسی آب و هوای فضا و تعیین لبه بیرونی منظومه شمسی پرتاب کند. کاوشگر نقشه‌برداری و شتاب‌دهی بین‌ستاره‌ای ناسا (IMAP) محموله اصلی بود و با رصدخانه ژئوکورونای کاروترز (CGO) و دنبال‌کننده آب و هوای فضا L1 (SWFO-L1) همراه بود. هر دو قصد دارند از فناوری و فضانوردان دفاع کنند و دینامیک بین خورشید و فضای بین‌ستاره‌ای را کشف کنند.
طبق گفته ناسا، IMAP در نقطه لاگرانژی ۱ خورشید-زمین کار خواهد کرد و با کمک ده ابزار، هلیوسفر، حباب مغناطیسی که توسط باد خورشید متورم شده است را نقشه‌برداری خواهد کرد و نحوه شتاب‌گیری ذرات باردار در مرز آن را بررسی خواهد کرد. CGO تابش فرابنفش زمین را در ژئوکورونای نازک آن ثبت خواهد کرد که به درک چگونگی تشکیل فضای بیرونی سیاره ما توسط تابش خورشیدی کمک خواهد کرد. SWFO-L1 به صورت ۲۴ ساعته آب و هوای فضا را رصد می‌کند و هشدارهای قبلی در مورد طوفان‌های خورشیدی که می‌توانند ماهواره‌ها، شبکه‌های الکتریکی و خدمه آینده ماه را نابود کنند، ارائه می‌دهد.
ساعت ۷:۳۰ صبح به وقت شرق آمریکا، فالکون ۹ از مرکز فضایی کندی پرتاب شد و تقریباً ۸۴ دقیقه بعد IMAP را پرتاب کرد و سپس CGO و SWFO-L1 را پرتاب کرد. یکی دیگر از نقاط عطف در پرتاب قابل استفاده مجدد توسط اسپیس ایکس، اولین مرحله از موشک بود که یک فرود دقیق با هواپیمای بدون سرنشین انجام داد. اطلاعات به دست آمده در طول چنین ماموریت‌هایی، درک بهتری از مدل‌های هلیوسفر ارائه می‌دهد، پیش‌بینی‌های تابش را بهبود می‌بخشد و از ماموریت‌های آینده اعماق فضا، از جمله ماموریت‌های آرتمیس ناسا، محافظت می‌کند. این سه نفر دانش بشر را برای سفر ایمن فراتر از سپر مغناطیسی زمین گسترش می‌دهند، زیرا مرزهای خورشیدی را نیز کاوش می‌کنند.
