هفته گذشته، هند گام دوم را به سوی اولین پرواز فضایی سرنشین‌دار خود برداشت و کپسول فضانورد گاگانیان را با موفقیت با چتر نجات فرود آورد. این کار در آزمایشی در ۳ نوامبر انجام شد، زمانی که یک هواپیمای IL-76 نیروی هوایی هند، یک کپسول آزمایشی ۷.۲ تنی را در ارتفاع تقریبی ۲.۵ کیلومتری در اوتار پرادش رها کرد و ۱۰ چتر نجات خود را باز کرد. این یک نقطه عطف است زیرا سیستم چتر نجات کپسول موفقیت‌آمیز بوده است و به هند یک نقطه عطف در جهت اهداف ماموریت سرنشین‌دار خود داده است.
طبق گفته ISRO، کپسول گاگانیان از یک آرایه پیچیده از ۱۰ چتر استفاده می‌کند: دو چتر برای جدا کردن پوشش آن، دو چتر نجات برای تثبیت و کاهش سرعت ماژول، سه چتر خلبان برای بیرون کشیدن لوله اصلی و سه چتر نجات اصلی برای فرود. آزمایش سوم نوامبر عمداً یک سناریوی نامتعارف را آغاز کرد: تنها دو سایبان اصلی به طور کامل مستقر شدند و یک بار نامتقارن را شبیه‌سازی کردند که بر محدودیت‌های ساختاری سیستم تأکید داشت. مقامات گزارش دادند که «سیستم چتر نجات طبق برنامه مستقر شد و این توالی بی‌نقص اجرا شد» که منجر به فرود پایدار و فرود نرم شد.
با این موفقیت، سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO) مشاهده می‌کند که نیاز به انجام آزمایش‌های اضافی وجود دارد. این سازمان سه پرواز بدون سرنشین گاگانیان دارد که در آنها یک ربات انسان‌نمای جمع‌آوری‌کننده داده به نام ویومیترا (به معنای دوست فضایی) منتقل خواهد شد. در صورت موفقیت‌آمیز بودن این آزمایش‌ها، فضانوردان هندی ممکن است بتوانند در اوایل سال ۲۰۲۷ سوار گاگانیان شوند. سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO) این آزمایش سقوط را نقطه عطفی مهم در جهت صلاحیت سیستم چتر نجات برای پروازهای فضایی انسان نامید و بر اهمیت این امر در تضمین ایمنی خدمه آینده تأکید کرد.
