در هشتم اکتبر، دنباله‌دار طلایی C/2025 K1 (ATLAS) به نزدیک‌ترین فاصله خود از خورشید رسید. این فاصله تنها ۴۹ میلیون کیلومتر (۳۱ میلیون مایل) بود، یعنی نزدیک‌تر از سیاره عطارد، فاصله‌ای که تعداد بسیار کمی از دنباله‌دارها قادرند بدون آسیب از آن عبور کنند. بسیاری از ما از بازگشت موفقیت‌آمیز این تکه یخ میان‌سیاره‌ای به آسمان، چند هفته پس از عبور، جشن گرفتیم. اما به نظر می‌رسد که این موفقیت «بدی‌من» شده باشد؛ زیرا اکنون دنباله‌دار شکسته است.
اگرچه سال ۲۰۲۵ دنباله‌دار بزرگی مانند هیل-بابوپ ۱۹۹۷ نداشت، اما بدون شک سالی عالی برای دنباله‌دارها خواهد بود. دنباله‌دارهای K1 (ATLAS)، C/2025 R2 (SWAN) و C/2025 A6 (Lemmon)، زمانی یک «مثلث جادویی» از دنباله‌دارهای سبز در آسمان بودند. دنباله‌دار C/2025 A6 (Lemmon) روشن‌ترین دنباله‌دار سال بود و البته نمی‌توان از بازدیدکننده میان‌ستاره‌ای ما 3I/ATLAS، سومین شی میان‌ستاره‌ای شناخته‌شده که وارد سامانه‌ی خورشیدی شد، چشم‌پوشی کرد.
طبق گزارش انستیتوی ملی اخترفیزیک ایتالیا (INAF)، در شب ۱۱ تا ۱۲ نوامبر، دنباله‌دار به حداقل دو قطعه بزرگ و تعداد زیادی ذرات کوچک شکسته شد. دو قطعه بزرگ تقریباً هم‌اندازه‌اند و فاصله مراکز آن‌ها حدود ۲ کیلومتر (۱.۲۴ مایل) است. یک قطعه احتمالی سوم نیز در سمت چپ دو قطعه قرار دارد.
یک GIF شگفت‌انگیز از تکامل دنباله‌دار در شب‌های ۱۲ تا ۱۳ نوامبر، که توسط پروژه Virtual Telescope تهیه شده، نشان می‌دهد که قطعات در حال پراکنده شدن هستند و احتمالاً قطعه سوم اکنون در میان گروه قرار گرفته است.
انتظار می‌رود دنباله‌دار K1 (ATLAS) در ۲۴ نوامبر ۲۰۲۵ به نزدیک‌ترین فاصله خود از زمین برسد، تنها ۶۰ میلیون کیلومتر (۳۷.۳ میلیون مایل) دورتر. این دنباله‌دار برای اکثر شب در نیمکره شمالی، نزدیک صورت فلکی خرس بزرگ قابل مشاهده خواهد بود، اگرچه شکسته شدن آن ممکن است روشنایی کلی‌اش را به شدت کاهش دهد.
دکتر النا مازوتا اپیفانی، پژوهشگر INAF، در بیانیه‌ای ترجمه‌شده توسط IFLScience گفت:
«شکستن هسته یک دنباله‌دار نه تنها رویدادی دیدنی است، بلکه از ارزش علمی بالایی برخوردار است، به‌ویژه وقتی که دنباله‌دار جدید و ابتدایی باشد، مانند این مورد.»
دنباله‌دار K1 (ATLAS) جدید است به این معنا که برای اولین بار به خورشید نزدیک شده است. این دنباله‌دار در لبه‌های سامانه خورشیدی، در ابر اورت شکل گرفته و این اولین بار است که به سمت داخل حرکت می‌کند. مشاهدات نشان می‌دهند که مسیر آن احتمالاً باز است، بنابراین دیگر هرگز به سمت خورشید باز نخواهد گشت و به یک شی میان‌ستاره‌ای تبدیل خواهد شد.
علاقه به این دنباله‌دار به خاطر ترکیب شیمیایی عجیب آن است. این دنباله‌دار به طرز شگفت‌آوری فقیر از کربن است و تنها دو دنباله‌دار دیگر مشابه آن شناخته شده‌اند. اخیراً به دلیل تغییر رنگش، از سبز به طلایی-قهوه‌ای، دوباره خبرساز شده است؛ تصویری زیبا که توسط عکاس نجومی دن بارتلت گرفته شده و او در سال ۲۰۲۵ برنده جایزه Astronomy Photographer of the Year در بخش سیارات، دنباله‌دارها و سیارک‌ها شده است.
رنگ دنباله‌دارها بستگی به ترکیب مولکول‌ها و همچنین میزان گرد و غبارشان دارد، زیرا یکی از دُم‌ها از گرد و غبار ساخته شده است. عبور نزدیک از خورشید ممکن است باعث آزاد شدن مقدار زیادی گرد و غبار شده باشد که هم جلوه‌ی طلایی زیبایی ایجاد کرده و هم هسته دنباله‌دار را ضعیف کرده و به شکسته شدن اخیر منجر شده است.
مشاهدات بیشتر این شی در نزدیکی عبور از زمین در ۲۴ نوامبر ادامه خواهد داشت. شاید دیگر مثل قبل چشمگیر نباشد، اما حالا بسیار جالب‌تر شده است.
