زمین همیشه با سنگ های فضا بمباران شده است. درست است که بگوییم در دوره های قبلی تاریخ منظومه شمسی سنگ های بیشتری در اطراف منظومه شمسی پرواز می کردند. تیمی از محققان در حال بررسی برخورد یک شهاب سنگ از ۳.۲۶ میلیارد سال پیش هستند. آنها محاسبه کرده اند که این سنگ ۲۰۰ برابر بزرگتر از سنگی است که دایناسورها را از بین برده است. این رویداد ممکن است باعث سونامی شود که اقیانوس ها را در هم می آمیزد و زباله ها را از خشکی خارج می کند. مواد آلی تازه در دسترس به موجودات اجازه رشد داد.
برخورد شهاب‌سنگ‌ها یک رویداد معمولی است و دیدن این سنگ‌ها از فضا که در اتمسفر می‌چرخند غیرعادی نیست. برخورد شهاب سنگ های غول پیکر به بخش مهمی از تاریخ زمین شناسی زمین تبدیل شده است. این ضربه ها مقادیر عظیمی از انرژی را آزاد می کند که می تواند زندگی را از بین ببرد، آتش سوزی های جنگلی، سونامی ایجاد کند و گرد و غبار را به جو پرتاب کند. برخورد Chicxulub در حدود ۶۶ میلیون سال پیش شاید یکی از شناخته شده ترین برخوردها باشد که دایناسورها را از بین برد. مطالعه این سرگردان‌های بین سیاره‌ای ضروری است زیرا تلاش می‌کنیم از خود در برابر تأثیرگذارهای بالقوه که تهدیدی برای زندگی انسان هستند محافظت کنیم.
اثراتی از این دست تأثیر زیادی بر توسعه زمین و مناسب بودن آن برای حیات داشته است. مطالعات زمین‌شناسی صخره‌های Archean Eon 16 ضربه بزرگ را با قطری حداقل ۱۰ کیلومتر نشان داده است. در زمان ضربه، اثرات می تواند ویرانگر باشد، اما در طول زمان، می تواند مزایایی برای زندگی داشته باشد، اگرچه به خوبی درک نشده است. در مقاله‌ای که در Earth, Atmospheric and Planetary Sciences منتشر شده است، تیم به رهبری ناجا درابون از دانشگاه هاروارد سنگ‌های مربوط به یک رویداد ۳.۲۶ میلیارد سال پیش را بررسی می‌کنند.
اعتقاد بر این است که ضربه گیر که به عنوان رویداد S2 شناخته می شود یک کندریت کربنی با قطر بین ۳۷ تا ۵۸ کیلومتر است. گمان می رود که با فرود زباله در اقیانوس بر فراز آفریقای جنوبی منفجر شده و باعث ایجاد سونامی غول پیکر شده است. این ضربه آبهای عمیق غنی از آهن (II) را با آبهای کم عمق فقیر آهن (II) مخلوط کرد. همچنین باعث گرم شدن آبها و تبخیر جزئی آبهای سطحی با افزایش موقت فرسایش در اطراف مناطق ساحلی خواهد شد.
شاید یکی از ارزشمندترین اثرات این ضربه، تزریق فسفر به اتمسفر بود که تأثیر مثبتی بر قابلیت سکونت زمین برای زندگی داشت. مطالعه لایه‌های سنگ بالای لایه ناشی از رویداد S2 میزان افزایش مواد مغذی و آهن را نشان می‌دهد که به رشد حیات میکروبی کمک می‌کند.
این مطالعه به ایجاد درک روشن تری از اینکه چگونه تأثیرات غول پیکر می تواند به توسعه حیات کمک کند کمک کرده است. البته به اندازه و نوع، مواد و شرایط جوی قبل از رویداد بستگی دارد. به نظر می رسد رویداد S2 تأثیر کاملاً متفاوتی بر زندگی اولیه، به ویژه حیات دریایی دارد. به طور کلی برخی از اشکال زندگی تأثیر مثبتی داشتند در حالی که به نظر می رسید برخی دیگر چالش هایی را تجربه کرده اند. حیات دریایی که برای زنده ماندن به نور خورشید متکی است (فتوتروف ها) تحت تأثیر تاریکی قرار گرفتند در حالی که آنهایی که در اعماق پایین زندگی می کردند کمتر تحت تأثیر قرار گرفتند. اثرات مخرب جو احتمالاً فقط چند سال قبل از بهبود سریع و فقط تأثیر موقتی بر زندگی دریایی کوتاه مدت بوده است. اما تزریق فسفر در اتمسفر می تواند اثرات مفید طولانی مدت تری برای زندگی داشته باشد.
