در ۳ شهریور، ناسا اعلام کرد که فضانوردان بوچ ویلمور و سونیتا ویلیامز زودتر از اسفند ۱۴۰۳ از ایستگاه فضایی بین‌المللی به زمین بازنمی‌گردند — حداقل هشت ماه بیشتر از مأموریت هشت‌روزه‌ای که ابتدا برنامه‌ریزی شده بود. سپس، در ۲۷ آذر، ناسا یک تأخیر دیگر در بازگشت این فضانوردان اعلام کرد؛ به دلیل مشکل فنی در کپسول اسپیس‌ایکس که قرار است آنها را به زمین بازگرداند، پرواز بازگشت ویلمور و ویلیامز حداقل تا اواخر مارس به تعویق افتاد.
پرواز بازگشت — که در آن به جای کپسول بوئینگ استارلاینر از کپسول اسپیس‌ایکس دراگون استفاده خواهد شد — هنوز تاریخ دقیقی ندارد. اما در بهترین حالت، اگر بازگشت در اواخر مارس انجام شود، اقامت پیوسته این دو فضانورد در فضا به ۲۷۰ روز متوالی از زمان پرتاب در ۱۶ خرداد۱۴۰۳ خواهد رسید. در صورت تأخیر تا آوریل، این مدت می‌تواند به حدود ۳۰۰ روز افزایش یابد.
نه ماه متوالی در فضا مدت زیادی به نظر می‌رسد، اما این مدت همچنان یک رکورد جدید نیست. معمولاً فضانوردان به طور متوسط شش ماه در ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌مانند، جایی که آنها آزمایشاتی انجام داده و ایستگاه را نگهداری می‌کنند. با این حال، مأموریت‌ها می‌توانند به دلایل مختلف از جمله آزمایشات طولانی‌مدت یا رویدادهای غیرمنتظره، چندین ماه طولانی‌تر شوند.
چه کسی بیشترین زمان متوالی را در فضا گذرانده است؟
رکورد بیشترین روزهای متوالی در فضا توسط یک آمریکایی متعلق به فضانورد فرانک روبیو است که ۳۷۱ روز را در ایستگاه فضایی بین‌المللی از شهریور ۱۴۰۱ تا شهریور ۱۴۰۲ سپری کرد.
روبیو در ابتدا قرار بود در اسفند ۱۴۰۱ به زمین بازگردد، اما اقامت او بیش از دو برابر شد زیرا در آذر ۱۴۰۳ یک شهاب کوچک یا زباله فضایی به کپسول سایوز روسی که قرار بود او را به زمین بازگرداند، آسیب غیرقابل تعمیر وارد کرد. روبیو به همراه دو فضانورد روس، سرگئی پروکوپیف و دیمیتری پتلین، مجبور شدند شش ماه دیگر در فضا منتظر بمانند تا یک کپسول جایگزین سایوز به ایستگاه برسد.
در حالی که پروکوپیف و پتلین نیز ۳۷۱ روز متوالی را در فضا گذراندند، رکوردی برای روس‌ها ثبت نکردند. رکورد بیشترین زمان متوالی در فضا توسط هر انسانی متعلق به فضانورد روس، والری پولیاکوف است که ۴۳۷ روز، یا بیش از ۱۴ ماه، در ایستگاه فضایی میر از دی ۱۳۷۲ تا اسفند ۱۳۷۳ کار کرد. پولیاکوف داوطلب این مأموریت شد تا اثرات اقامت طولانی‌مدت در فضا بر سلامت انسان بررسی شود.
فضا چه تأثیری بر بدن انسان دارد؟
بررسی‌ها نشان داده‌اند که فضانوردان در اقامت طولانی در فضا دچار تغییراتی در بیان ژن‌ها، وزن بدن و ترکیب میکروبیوم روده می‌شوند. همچنین اثراتی کوتاه‌مدت مانند کاهش عضله و استخوان، مشکلات بینایی، کاهش ایمنی، افزایش خطر لخته خون و التهاب، و آسیب به DNA نیز مشاهده شده است. بیشتر این تغییرات ظرف شش ماه پس از بازگشت به زمین به حالت عادی بازمی‌گردند.
ویلیامز و ویلمور ممکن است در ماه‌های پیش رو این تغییرات موقتی را تجربه کنند و همچنین دچار چالش‌های روانی ناشی از انزوا و یکنواختی شوند. با این حال، اقامت طولانی آنها در فضا اقدامی ایمن‌تر از بازگشت با کپسول معیوب استارلاینر است.
مشکلات فنی استارلاینر چه بود؟
در مسیر رسیدن به ایستگاه فضایی در خرداد، استارلاینر دچار چندین نشتی در سیستم هلیوم و مشکلاتی در موتورهای کوچک شد. با اینکه کپسول با موفقیت به ایستگاه متصل شد، آزمایش‌ها نتوانستند این مشکلات را به طور کامل برطرف کنند. در نتیجه، ناسا تصمیم گرفت استارلاینر را بدون خدمه به زمین بازگرداند. در ۱۶ شهریور، این کپسول خالی با موفقیت به زمین بازگشت.
