ستاره‌شناسان سال‌ها به دنبال سیارات صخره‌ای فراتر از منظومه شمسی دارای جو بوده‌اند – ویژگی‌ای که برای هر امکانی برای پناه دادن به حیات ضروری است. خب، بالاخره به نظر می رسد که آنها یکی را پیدا کرده اند.
اما این سیاره جهنمی – ظاهراً با سطحی از سنگ مذاب – هیچ امیدی برای سکونت ندارد.
محققان روز چهارشنبه گفتند که این سیاره یک ‘ابر زمین’ است – یک دنیای سنگی به طور قابل توجهی بزرگتر از سیاره ما اما کوچکتر از نپتون – و به طور خطرناکی نزدیک به یک ستاره کم نورتر و کمی جرم کمتر از خورشید ما می چرخد و به سرعت هر ۱۸ یک بار یک مدار را تکمیل می کند.
مشاهدات مادون قرمز با استفاده از دو ابزار روی تلسکوپ فضایی جیمز وب وجود یک جو قابل توجه – اگر غیر قابل مهمان‌پذیر باشد – را نشان می‌دهد که احتمالاً به طور مداوم توسط گازهای آزاد شده از اقیانوس وسیع ماگما دوباره پر می‌شود.
جو احتمالاً غنی از دی اکسید کربن یا مونوکسید کربن است، اما می تواند گازهای دیگری مانند بخار آب و دی اکسید گوگرد نیز داشته باشد. رنیو هو، دانشمند سیاره‌شناسی از آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا و Caltech، نویسنده اصلی این مطالعه که در مجله Nature منتشر شده است، گفت: مشاهدات فعلی نمی‌توانند ترکیب دقیق جو را مشخص کنند.
داده های وب همچنین ضخامت جو را مشخص نکردند. هو گفت که می تواند به ضخامت زمین یا حتی ضخیم تر از زهره باشد که اتمسفر سمی آن متراکم ترین جوی در منظومه شمسی است.
این سیاره که ۵۵ Cancri e یا Janssen نام دارد، حدود ۸.۸ برابر جرم‌تر از زمین است و قطر آن حدود دو برابر سیاره ماست. این سیاره به دور ستاره خود در فاصله یک بیست و پنجم فاصله بین درونی ترین سیاره منظومه شمسی عطارد و خورشید می چرخد. در نتیجه دمای سطح آن حدود ۳۱۴۰ درجه فارنهایت (۱۷۲۵ درجه سانتیگراد یا ۲۰۰۰ درجه کلوین) است.
بریس-اولیویه دموری، اخترفیزیکدان و یکی از نویسندگان مطالعه، از مرکز فضا و زیست پذیری دانشگاه برن در سوئیس، گفت: «در واقع، این یکی از داغ ترین سیارات سنگی شناخته شده است. (سیاره فراخورشیدی اصطلاحی برای سیارات فراتر از منظومه شمسی است.) ‘به احتمال زیاد مکان های بهتری برای یک نقطه تعطیلات در کهکشان ما وجود دارد.’
این سیاره احتمالاً به صورت جزر و مدی قفل شده است، به این معنی که همیشه همان سمتی را دارد که رو به ستاره خود است، دقیقاً مانند ماه به سمت زمین. این در کهکشان راه شیری ما در فاصله ۴۱ سال نوری از زمین و در صورت فلکی سرطان واقع شده است. یک سال نوری مسافتی است که نور در یک سال طی می کند، ۵.۹ تریلیون مایل. چهار سیاره دیگر که همگی غول های گازی هستند، به دور ستاره میزبان خود می چرخند.
آن ستاره از نظر گرانشی به ستاره دیگری در یک سیستم دوتایی متصل است. دیگری یک کوتوله قرمز است، کوچکترین نوع ستاره معمولی. فاصله بین این همراهان ۱۰۰۰ برابر فاصله زمین و خورشید است و نور شش روز طول می کشد تا از یکی به دیگری برسد.
پس از تمام جست و جوهای آنها، سیاره فراخورشیدی سنگی که دانشمندان در نهایت شواهدی از وجود جو پیدا کردند، مشخص شد که احتمالاً حتی نباید جوی وجود داشته باشد. از آنجایی که به ستاره خود بسیار نزدیک است، هر جوی باید توسط تابش و بادهای ستاره ای از بین برود. هو گفت، اما گازهای حل شده در اقیانوس گدازه وسیعی که تصور می شود سیاره را می پوشانند، ممکن است به جوش زدن ادامه دهند تا جو را دوباره پر کنند.
هو گفت: «این سیاره نمی تواند قابل سکونت باشد، زیرا برای داشتن آب مایع بسیار گرم است که پیش نیاز حیات تلقی می شود.
تمام سیارات فراخورشیدی قبلی که دارای جو بودند، سیارات گازی بودند، نه سنگی. همانطور که وب مرزهای اکتشاف سیاره فراخورشیدی را پیش می برد، کشف یک سیاره سنگی با جو نشان دهنده پیشرفت است.
در زمین، جو سیاره را گرم می کند، حاوی اکسیژنی است که مردم تنفس می کنند، در برابر تشعشعات خورشیدی محافظت می کند و فشار لازم برای باقی ماندن آب مایع روی سطح سیاره را ایجاد می کند.
دموری گفت: ‘روی زمین، جو کلید حیات است.’ این نتیجه در ۵۵ Cnc e این امید را ایجاد می کند که وب بتواند تحقیقات مشابهی را در سیاراتی انجام دهد که بسیار سردتر از ۵۵ Cnc e هستند که می توانند آب مایع را در سطح خود نگه دارند. اما ما هنوز آنجا نیستیم.
