پرواز با علوم ناسا: مأموریت فضانورد خصوصی Dawn Polaris با SpaceX
الگوریتم‌های یادگیری ماشینی میلیون‌ها کهکشان را تجزیه و تحلیل کردند تا مشخص کنند که بزرگترین کهکشان‌ها کجا هستند.
چگونه اسپیس ایکس لباس فضایی جدیدی برای راهپیمایی فضایی خصوصی Polaris Dawn ساخت (ویدئو)
اسپیس ایکس قبل از پوشیدن لباس در اولین پیاده‌روی فضایی خصوصی ماموریت Polaris Dawn به ما نگاهی دقیق به لباس‌های جدید شیک و خلاقانه خود در زمینه فعالیت‌های خارج از خودرو داده است.
رصد طوفان گرمسیری فرانسیس در خلیج مکزیک: تماشای شکل‌گیری آن از فضا به صورت تایم‌لپس
ماهواره‌هایی که توسط اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده اداره می‌شوند، شاهد تقویت طوفان استوایی فرانسین با نزدیک شدن به ساحل خلیج فارس بودند.
ادغام فوق العاده: Sgr A* توسط برخورد سیاه چاله در ۹ میلیارد سال پیش شکل گرفت
کهکشان‌های بزرگی مانند ما میزبان سیاهچاله‌های ابرپرجرم هستند.
بزرگترین کهکشان ها در ‘شهرهای’ ابرخوشه ای جهان ما زندگی می کنند
الگوریتم‌های یادگیری ماشین میلیون‌ها کهکشان را تجزیه و تحلیل کردند تا نشان دهند که بزرگترین کهکشان‌ها کجا هستند.
تلسکوپ جیمز وب صدها ‘نقطه قرمز کوچک’ را در جهان باستان پیدا کرد ما هنوز نمی دانیم آنها چه هستند
این کهکشان های کوچک یا مملو از ستارگان هستند یا میزبان سیاهچاله های غول پیکر هستند. داده‌هایی که ستاره‌شناسان جمع‌آوری کرده‌اند، همچنان آنها را متحیر می‌کند.
آزمایش کوانتومی سرانجام می تواند ذره گرانش گریزان را آشکار کند
گراویتون - ذره ای فرضی که نیروی گرانش را حمل می کند - بیش از یک قرن است که از شناسایی دور مانده است.
ALMA ‘Wiggle’ مشخصه ناپایداری گرانشی را در دیسک سیاره‌ساز شناسایی کرد
بر اساس نظریه سحابی، ستارگان و منظومه سیارات آنها زمانی تشکیل می‌شوند که ابر عظیمی از گاز و غبار (یک سحابی) در مرکز دچار فروپاشی گرانشی شده و ستاره جدیدی را تشکیل می‌دهد.
بزرگترین آشکارساز ماده تاریک در حال محدود کردن نامزد ماده تاریک است
در سال 1390، دو آزمایش قبلی تشخیص ماده تاریک - زنون بزرگ زیرزمینی (LUX) و سوسوزن متناسب منطقه در گازهای نجیب مایع (ZEPLIN) - گرد هم آمدند تا آزمایش LUX-ZEPLIN (LZ) را تشکیل دهند.
ایلان ماسک می گوید که اسپیس ایکس در سال ۱۴۰۵ پرتاب کشتی های ستاره ای به مریخ را آغاز خواهد کرد
ایلان ماسک گفت که اسپیس ایکس قصد دارد در سال 1405 ماموریت های بدون خدمه مریخ را با موشک استارشیپ خود آغاز کند و دو سال بعد از آن به سیاره سرخ پرواز کند.
هسته زمین شکل دوناتی بزرگ و پنهانی دارد
ما درون زمین را نسبتاً ساده می‌دانیم و گوشته آن را احاطه کرده است. هرچند کمی پیچیده تر از آن است.
چرا کوپرنیک زمین مرکزیت را رد کرد؟
تاریخ علم عامه‌پسند تصویری از مدل زمین‌مرکزی یونانی را ترسیم می‌کند که بر اندیشه‌های نجومی تسلط داشت که از حدود قرن سوم قبل از میلاد آغاز شد و برای 1500 سال مدل مورد علاقه بود.
آیا دنباله‌دارها می‌توانستند بلوک‌های ساختمانی زندگی را به «جهان‌های اقیانوسی» مانند اروپا، انسلادوس و تیتان تحویل دهند؟
این به ویژه در مورد عصر هادین (حدود 4.1 تا 3.8 میلیارد سال پیش) و بمباران سنگین اواخر، زمانی که زمین و سایر سیارات در درون منظومه شمسی توسط تعداد نامتناسب زیادی از سیارک ها و دنباله دارها تحت تاثیر قرار گرفتند، صادق است. تصور می‌شود که این ضربه‌گیرها نحوه رساندن آب به درون منظومه شمسی و احتمالاً اجزای سازنده حیات بوده است. اما در مورد بسیاری از اجرام یخی در بیرونی منظومه شمسی، ماهواره‌های طبیعی که به دور غول‌های گازی می‌چرخند و اقیانوس‌های آب مایع در داخل خود دارند (یعنی اروپا، انسلادوس، تیتان و دیگران) چه می‌توان گفت؟ بر اساس مطالعه‌ای که اخیراً توسط محققان دانشگاه جان هاپکینز انجام شده است، رویدادهای ضربه‌ای بر این «جهان اقیانوس» می‌تواند به طور قابل‌توجهی به شیمی سطح و زیرسطح کمک کند که می‌تواند به پیدایش حیات منجر شود. این تیم توسط شانون ام. مکنزی، دانشمند سیاره‌شناسی، و همکارانش در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز (JHUAPL) رهبری می‌شد. محققانی از دانشکده مهندسی تایر دارتموث، دانشگاه انتاریوی غربی، دانشکده زمین و علوم سیاره‌ای دانشگاه کرتین، آزمایشگاه زیست‌پذیری سیاره‌ای (PHL) در UPR در آرسیبو، فناوری جاکوبز، آزمایشگاه رانش جت ناسا و مواد نجومی به آنها پیوستند. علوم تحقیق و اکتشاف اخترمواد(ARES) در مرکز فضایی جانسون ناسا. مقاله ای که جزئیات یافته های آنها را نشان می دهد اخیراً در مجله علوم سیاره ای منتشر شده است. برون زایی: مفهوم و اهمیت آن در فرایندهای رشد و توسعه همانطور که در مقاله آنها نشان داده شده است، برخورد سیارک ها، دنباله دارها و شهاب های بزرگ بیشتر با ویرانی و رویدادهای سطح انقراض مرتبط است. با این حال، چندین خط شواهد نشان می دهد که همین نوع برخوردها ممکن است از ظهور حیات بر روی زمین تقریباً 4 میلیارد سال پیش پشتیبانی کرده باشد. این رویدادها نه تنها مواد فرار (مانند آب، آمونیاک و متان)…