اولین رصد نشان می‌دهد که ماهواره‌های مخفی جدید «هزار بادبان» چین کابوس یک ستاره‌شناس هستند

کارشناسان می‌گویند ماهواره‌های «هزار بادبان» چین که اخیراً به فضا پرتاب شده‌اند، چنان درخشان هستند که می‌توان آن‌ها را در شب با چشم غیرمسلح به وضوح دید، و به گفته کارشناسان، بسیار فراتر از محدودیت‌های پیشنهادی مقامات نجومی است.

تعداد زیادی از ماهواره‌های مرموز در چند سال آینده پرتاب خواهند شد – که برخی از آنها می‌توانند حتی درخشان‌تر از ماهواره‌هایی باشند که قبلاً می‌بینیم – که به طور بالقوه باعث ایجاد سردردهای بزرگ برای دانشمندان و علاقه‌مندان به فضا خواهد شد.

کیانفان، به معنای هزار بادبان، یک «مگا صورت فلکی» پیشنهادی از ماهواره‌های ارتباطی است که توسط شرکت دولتی فناوری ماهواره‌ای فضایی شانگهای (SSST) ساخته می‌شود. شبکه برنامه ریزی شده پاسخ چین به ماهواره های Starlink اسپیس ایکس است که برای ارائه اینترنت پرسرعت در سراسر جهان طراحی شده اند. به گزارش رویترز، اطلاعات کمی در مورد پروژه یا طراحی این فضاپیما جدید وجود دارد، اما رسانه های دولتی چین قبلا فاش کرده بودند که این کشور قصد دارد تا سال ۱۴۰۸ تا ۱۵۰۰۰ ماهواره را در فضا قرار دهد.

اولین دسته از ماهواره های Qianfan در ۶ آگوست با موشک Long March 6A پرتاب شد که از مرکز پرتاب ماهواره تایوان در شمال چین بلند شد. این مأموریت با موفقیت ۱۸ ماهواره را در مدار پایین زمین (LEO) مستقر کرد. با این حال، مرحله دوم موشک متعاقباً از هم پاشید و LEO را با بیش از ۳۰۰ قطعه زباله فضایی بالقوه خطرناک پر کرد.

در مقاله جدیدی که در ۶ مهر در سرور پیش چاپ arXiv آپلود شد، ستاره شناسان اولین مشاهدات زمینی ماهواره های اخیراً مستقر شده را تجزیه و تحلیل کردند. این مشاهدات اولیه نشان داد که ماهواره ها بسیار درخشان تر از حد انتظار هستند. (یافته‌های این مطالعه هنوز توسط همتایان مورد بررسی قرار نگرفته است.)

محققان خاطرنشان کردند که نمایه نشانه‌های نوری که توسط ماهواره‌ها منتشر می‌شود نیز اطلاعات کمی درباره طراحی ماهواره‌ها را تأیید می‌کند. محققان نوشتند که به نظر می رسد آنها دارای یک پانل آنتن مسطح رو به زمین و یک آرایه خورشیدی عمود بر روی سیاره ما هستند، شبیه به ماهواره های Starlink.

در اوج روشنایی خود، زمانی که ماهواره‌ها مستقیماً بالای ناظر قرار می‌گیرند، فضاپیما می‌تواند به قدر ظاهری ۴ برسد – تقریباً مشابه بیشتر ستارگان قابل مشاهده در شب از مناطق شهری – در حالی که روشنایی به قدر ظاهری ۸ کاهش می‌یابد. ۴۰ برابر کم نورتر از قدر ۴) زمانی که ماهواره ها به افق نزدیکتر هستند. (قدر ظاهری در مقیاس لگاریتمی اندازه گیری می شود که در آن مقادیر کوچکتر به اجسام روشن تر نسبت داده می شود.)

به گزارش SpaceNews.com، مرکز اتحادیه بین المللی نجوم برای حفاظت از آسمان های تاریک و آرام در برابر تداخل صورت فلکی ماهواره (CPS) توصیه می کند که ماهواره های تجاری بالاتر از قدر ظاهری ۷ باقی بمانند که برای دیدن با چشم غیرمسلح بسیار ضعیف است. این از ماهواره ها از بمباران عکس از آسمان شب و تداخل در تحقیقات نجومی جلوگیری می کند. با این حال، CPS قدرتی برای اعمال این محدودیت روشنایی ندارد.

دانشمندان هشدار می دهند که برخی از ماهواره های Qianfan قرار است در ارتفاعات پایین تر در LEO مستقر شوند، به این معنی که آنها می توانند ۱ تا ۲ قدر روشن تر از آنچه در مطالعه جدید مشاهده شده است، باشند. محققان در این مقاله نوشتند هنگامی که ابرصورت فلکی شروع به شکل‌گیری می‌کند، بر فعالیت‌های نجومی حرفه‌ای و آماتور تأثیر منفی می‌گذارد، مگر اینکه اپراتورها درخشندگی آنها را کاهش دهند.

نگرانی های مشابهی قبلاً در مورد ماهواره های Starlink و همچنین بزرگترین ماهواره ارتباطی جهان، BlueWalker 3 که ستاره شناسان آن را ‘تهدید بمب گذاری عکسی’ نامیده اند، مطرح شده بود.

محققان این مطالعه خاطرنشان کردند که می توان میزان نور بازتاب شده از ماهواره های ارتباطی را با استفاده از آینه های داخلی کاهش داد، همانطور که اسپیس ایکس با ماهواره های Starlink نسل دوم خود که سال گذشته پرتاب شد، انجام داد. محققان از SSST خواسته اند که همین کار را انجام دهد.

با این حال، CPS قبلاً خاطرنشان کرده بود که تماس آنها با چین ‘محدود بوده است’ و به نقل از SpaceNews.com، ممکن است سخت تر باشد که آنها را مجبور به تغییر ماهواره های خود کنند.

ماهواره‌های ارتباطی علاوه بر آلودگی آسمان شب با نور، می‌توانند با نشت تشعشعات به فضا، نجوم رادیویی را نیز مختل کنند، که هنوز هم مشکل جدیدترین نسل ماهواره‌های Starlink است. با این حال، مشاهدات بیشتری مورد نیاز است تا مشخص شود آیا ماهواره های کیانفان نیز همین مشکل را دارند یا خیر.

صور فلکی مگا ماهواره نیز به دلیل افزایش احتمال برخورد فضاپیماها در LEO، تولید زباله های فضایی، خارج شدن از مدار توسط طوفان های خورشیدی و پر کردن اتمسفر فوقانی با آلودگی فلزی در هنگام سوختن مجدد مورد انتقاد قرار گرفته اند.