فضاپیمای جونو ناسا در چند سال گذشته به آیو نزدیک‌تر و نزدیک‌تر شده است و اولین تصاویر نزدیک خود از ماه را در ۲۵ سال اخیر به ما ارائه می‌دهد.
تصاویر اخیر JunoCam آتشفشان جدیدی را نشان می دهد که مدتی پس از بازدید فضاپیمای گالیله از منطقه ظاهر شد.
آتشفشان جدید درست در جنوب استوای آیو قرار دارد. از آنجایی که گرمای جزر و مدی از مشتری باعث فعالیت آتشفشانی آیو می شود، بیشتر آتشفشان ها در منطقه استوایی ماه، در حدود ۳۰ درجه شمالی و جنوبی از استوا قرار دارند.
هنگامی که فضاپیمای گالیله ناسا از منطقه ای که آتشفشان جدید در سال ۱۳۷۵ مشاهده شد، تصویربرداری کرد، سطح بی خاصیت بود.
آتشفشان جدید در نزدیکی یک آتشفشان موجود به نام Kanehekili قرار دارد. تصویر JunoCam از فروردین ۱۴۰۳جریان‌های گدازه‌ای و ذخایر آتشفشانی متعددی را نشان داد که مساحتی حدود ۱۸۰ کیلومتر در ۱۸۰ کیلومتر را پوشانده است.
مایکل راوین می‌گوید: تصاویر اخیر JunoCam تغییرات زیادی را در Io نشان می‌دهد، از جمله این ویژگی آتشفشانی بزرگ و پیچیده که به نظر می‌رسد از سال ۱۹۹۷ از هیچ شکل گرفته است.
Ravine مدیر پروژه های پیشرفته Malin Space Science Systems است، شرکتی که JunoCam را برای ماموریت Juno ناسا ساخته و اجرا می کند.
البته آتشفشان از هیچ شکل نگرفته است. آیو از نظر مداری در نقطه سختی قرار دارد.
اصطکاک جزر و مدی از مشتری عظیم و مقداری از قمر همتای آن اروپا، به عنوان انرژی مداری و گرمایی در Io پراکنده می شود. در قمرهای اقیانوسی برادر خود مانند اروپا، گانیمد و کالیستو، گرما اقیانوس‌های زیرسطحی آنها را به شکل مایع نگه می‌دارد.
اما آیو اقیانوسی ندارد، بنابراین گرما باعث می‌شود ماگما بیرون بیاید و به‌عنوان آتشفشان از سطح خارج شود. آیو بیش از ۴۰۰ آتشفشان فعال دارد و سطح آن از ترکیبات سولفوریک ناشی از این فوران ها پوشیده شده است که به آن رنگ می دهد.
بهترین تصویر JunoCam از منطقه و آتشفشان جدید در ۱۴ بهمن ۱۴۰۲ از فاصله حدود ۲۵۳۰ کیلومتری گرفته شده است. این مقیاس حدود ۱.۷ کیلومتر در هر پیکسل است. در این تصویر، آیو با نور خورشید منعکس شده از مشتری روشن شده است.
سوالات بی پاسخی در مورد آیو، آتشفشان و ترکیب داخلی آن وجود دارد.
دانشمندان می دانند که گرمایش جزر و مدی از مشتری منبع اصلی گرمای ماه است، اما آنها مطمئن نیستند که گرما در داخل چگونه توزیع می شود. آنها همچنین در مورد وسعت اقیانوس ماگمای آیو نامطمئن هستند.
آنها همچنین می‌خواهند بدانند چه چیزی باعث شروع فوران‌ها می‌شود و چه چیزی انواع مختلف فوران‌ها مانند توده‌ها، جریان‌های گدازه‌ای و جریان‌های آذرآواری را هدایت می‌کند.
سوالات بی پاسخی در مورد تاریخچه آتشفشانی آیو و چگونگی تغییر شکل سطح آن وجود دارد. هیچ دهانه برخوردی در Io وجود ندارد، به این معنی که سطح باید جوان باشد.
محققان همچنین مشتاق درک چگونگی تأثیر گازهای حاصل از فوران ها بر سطح و جو بسیار نازک ماه هستند. فعالیت آتشفشانی آیو احتمالاً در طول زمان تغییر کرده است، و اینکه چگونه این اتفاق می‌افتد و چه چیزی باعث آن می‌شود نیز ناشناخته است.
پاسخ به این سوالات نه تنها به ما در درک Io، بلکه سایر سیارات سنگی نیز کمک می کند.
کشف یک آتشفشان جدید توسط جونو در Io جالب است و مشاهدات آن کمک ارزشمندی به مجموعه دانش است. با این حال، جونو پاسخ های عمیقی را که دانشمندان به دنبال آن هستند ارائه نمی دهد.
در آینده چندین پرواز دیگر از Io خواهد داشت که آخرین آن در سال ۱۴۰۴ خواهد بود. متأسفانه، از ماه دورتر خواهد شد و آخرین مورد در فاصله ۹۴۰۰۰ کیلومتری خواهد بود.
اگرچه این تصاویر بخش مهمی از ماموریت جونو را برجسته می‌کنند. به بیان دقیق، JunoCam یک ابزار علمی نیست. این برای بقیه ما گنجانده شده است، و تصاویر به صورت رایگان برای همه در دسترس هستند تا روی آن کار کنند و پست کنند.
JunoCam با شناسایی آتشفشان جدید، ارزش علمی آن را ثابت کرده است.
