از ژانویه، مریخ نورد استقل ناسا در حال ردیابی سمت جنوبی Neretva Vallis است، که احتمالاً فسیل رودخانه ای است که زمانی محل فرود مریخ نورد در دهانه Jezero را تغذیه می کرد.
در دوردست، اپراتورهای استقامت می‌توانستند درخشش مقصد بعدی آن را ببینند: فرشته روشن، که به خاطر رخنمون‌هایی با رنگ روشن نامیده می‌شود که ممکن است صخره‌های باستانی باشند که توسط رودخانه‌ای که قبلاً جاری بود، کشف شده بود.
اما سفر نسبتاً آرامی که استقامت در میدانی از تخته سنگ‌های پیش‌بینی‌نشده می‌غلتد، تبدیل به یک شلوغی شد. پس از روزها شلوغی، تصمیم به تغییر مسیر استقامت در میان یک میدان تپه ای و از طریق کانال رودخانه گرفته شد. این تصمیم درست را ثابت کرد: اکنون، استقامت بالاخره به فرود فرشته درخشان رسیده است.
ایوان گراسر، مهندسی که به برنامه ریزی مسیر استقامت کمک می کند، در بیانیه ای گفت: «ما در حال رفتن به کانال رودخانه بودیم که به سمت شمال می رفتیم، به این امید که بخشی را پیدا کنیم که تپه های شنی کوچک و به اندازه کافی از هم دور باشند تا یک مریخ نورد از بین آنها عبور کند. ‘استقامت همچنین به یک رمپ ورودی نیاز داشت که بتوانیم با خیال راحت به سمت پایین حرکت کنیم. هنگامی که تصاویر هر دو را نشان دادند، ما برای آن یک خط مستقیم ایجاد کردیم.’
استقامت به AutoNav متکی است، سیستمی که به مریخ نورد اجازه می دهد خودش حرکت کند. در جایی که مریخ نوردهای قبلی به کنترل کامل زمین نیاز داشتند، راهنماهای استقامت می‌توانند مسیری کلی به آن بدهند و AutoNav فرمان دقیقه به دقیقه را انجام خواهد داد. در ابتدا، AutoNav می‌توانست سنگ‌های موجود در مسیر استقامت را دور بزند. اما به زودی، تخته سنگ ها برای سیستم بسیار بزرگ شدند.
گراسر در بیانیه‌ای گفت: «متوسط رانندگی‌هایی که بیش از صد متر در روز مریخی داشتند تنها به ده‌ها متر کاهش یافت. این ناامیدکننده بود».
درست در شمال مسیر استقامت، میدانی از تپه های شنی مریخی آن را از کف کانال رودخانه جدا می کرد. اگر استقامت می توانست از تپه های شنی عبور کند، می تواند تخته سنگ ها را پشت سر بگذارد. با این حال، پیمایش در میان چنین تپه‌هایی خطرناک است، زیرا شن‌های مریخ راهی برای به دام انداختن مریخ‌نوردان دارند – فقط از Spirit بپرسید که در سال ۲۰۰۹ گیر کرد. خوشبختانه، این تپه‌ها کوچک بودند و به اندازه‌ای گسترده بودند که استقامت بتواند مسیری را از طریق آنها ترسیم کند.
اکنون در کانال رودخانه، استقامت می تواند حدود ۲۰۰ متر (۶۵۰ فوت) در هر روز مریخی را پوشش دهد. دوره جدید به دلایل علمی نیز خوش شانس بود. در وسط کانال، استقامت با “به اصطلاح کوه Washburn” مواجه شد، تپه سنگی که فرصت های زمین شناسی هیجان انگیزی را در اختیار دانشمندان قرار داد. یکی از آنها یک سنگ کنجکاو بود که دانشمندان حدس می زنند که ممکن است محصول یک استخر ماگمایی زیرسطحی باشد.
سپس پس از رسیدن به صخره ای نزدیک لبه شمالی کانال، استقامت به سمت غرب چرخید.
چهار روز بعد مریخ نورد به فرشته روشن رسید و شروع به تجزیه و تحلیل سنگ های خود کرد. این یک سوال ایجاد می کند: آیا استقامت باید یک نمونه سنگ در اینجا جمع آوری کند؟
