اما منظرهای حتی بهتر در ماههای فوریه و مارس انتظار میرود. در اینجا آنچه باید بدانید آورده شده است.
در این ماه، شش سیاره منظومه شمسی – مریخ، مشتری، اورانوس، زهره، نپتون و زحل – در آسمان زمین به شکل یک “رژه سیارهای” ظاهر خواهند شد.
اگرچه ساعات تاریک ۶ بهمن زمان مناسبی برای مشاهده این رویداد است، همانطور که رسانهها گزارش دادهاند، این منظره محدود به یک یا دو شب نخواهد بود. در هر شب صاف در ماه بهمن میتوان یک قوس بزرگ از سیارات را مشاهده کرد (این منظره در دسامبر نیز قابل مشاهده بود). در واقع، فرصت بهتری در ماههای آینده وجود دارد، زمانی که یک سیاره دیگر به این “رژه” میپیوندد.
کدام سیارات در بهمن قابل مشاهدهاند؟
۶ بهمن زمان مناسبی برای دیدن این قوس سیارهای است، زیرا ماه به شکل هلال باریک و رو به کاهش خواهد بود. این شرایط آسمان شب را تاریک میکند و دیدن سیارات روشن را آسانتر میسازد، حتی اگر آلودگی نوری وجود داشته باشد.
در ۶ بهمن، میتوان زحل و زهره را نزدیک به هم در غرب مشاهده کرد، با مشتری که در جنوب میدرخشد و مریخ (تازه از تقابل روشن خود در ۲۶ دی) در شرق بالاتر است. اورانوس کمی در سمت راست مشتری و نپتون بالای زهره قرار خواهند داشت. برای دیدن اورانوس و نپتون، به یک تلسکوپ قوی نیاز خواهید داشت.
اگر آسمان ابری باشد یا به هر دلیلی نتوانید این رژه را مشاهده کنید، پروژه “تلسکوپ مجازی” یک پخش زنده رایگان از این رویداد را ساعت ۱۲:۳۰ ظهر به وقت شرقی (شنبه) برگزار خواهد کرد.
خوش آمدگویی به یک عضو تازه در اسفند
این منظره چشمگیر خواهد بود، اما در هفته اول اسفند، زمانی که عطارد نیز به این صحنه میپیوندد، دیدن آن حتی جذابتر خواهد شد.
در ۱۸ اسفند، زمانی که عطارد به بزرگترین کشیدگی شرقی خود (دورترین فاصله از خورشید در آسمان زمین) میرسد، این سیاره کوچک در میان زحل و زهره و نزدیک به افق غربی قرار خواهد گرفت. برای کامل شدن این تصویر، یک هلال باریک ماه نیز بالای این سهگانه دیده خواهد شد. نپتون (که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیست) کنار عطارد خواهد بود. بالاتر، اورانوس (که بدون تلسکوپ قابل دیدن نیست)، مشتری و مریخ قرار خواهند داشت.
با این حال، این رژه بهتدریج به پایان خواهد رسید، زیرا زحل درخشش خود را از دست داده و در ۲۲ اسفند به حالت همراستایی با خورشید خواهد رسید، که عملاً به این رژه پایان میدهد.
نکاتی درباره همراستایی سیارات: اسرار آسمانها
در حالی که این سیارات همزمان آسمان شب را به اشتراک میگذارند، در طول این رژهها بهطور کامل همراستا نیستند، برخلاف آنچه گاهی اشتباه تصور میشود. تمام سیارات در یک صفحه مشترک در منظومه شمسی به نام “دایرهالبروج” حرکت میکنند. این همان مسیری است که خورشید در آسمان روزانه طی میکند. از دید زمین، هر چیزی که در یک طرف منظومه شمسی باشد در آسمان شب دیده میشود و آنچه در طرف مقابل است در آسمان صبح حضور دارد. با این حال، سیاراتی که قابل مشاهدهاند، همیشه در امتداد دایرهالبروج بهصورت خطی دیده میشوند.
