امروزه، شناسایی زبالههای پلاستیکی در سواحل یکی از بزرگترین چالشهای زیستمحیطی است. خوشبختانه با پیشرفتهای اخیر در علم و فناوری، اکنون این امکان فراهم شده است که بتوان پلاستیکهای ریختهشده در سواحل مختلف را از فضا شناسایی کرد.
به تازگی موسسه تحقیقاتی ملبورن (RMIT) در استرالیا اعلام کرده است که یک تکنیک جدید تصویربرداری ماهوارهای توسعه داده شده است که میتواند با اندازهگیری تفاوتهای نوری بین پلاستیکها و محیط اطراف آنها، به شناسایی پلاستیکها در سواحل بپردازد.
این فناوری با موفقیت در آزمایشهایی که توسط ماهوارهها در خط ساحلی استرالیا انجام شد، به کار گرفته شده است. ماهوارهها توانستهاند پلاستیکها را از فاصله بیش از ۶۰۰ کیلومتر (۳۷۳ مایل) شناسایی کنند. این فناوری میتواند به عملیاتهای پاکسازی سواحل و حمایت از محیطزیست کمک کند.
به گفته محققان، این فناوری ماهوارهای نه تنها میتواند به شناسایی زبالههای پلاستیکی کمک کند، بلکه همچنین میتواند در برنامهریزی عملیاتهای پاکسازی ساحلی مفید باشد. این امر به ویژه در مکانهایی که دسترسی به آنها دشوار است، بسیار حیاتی است.
چطور این فناوری کار میکند؟
تکنیک جدید تصویربرداری ماهوارهای به نام “شاخص بقایای پلاستیکی ساحلی” (BPDI) طراحی شده است تا پلاستیکهای ترکیبشده با ماسه را شناسایی کند. این شاخص طیفی جدید، تفاوتهای نوری بین پلاستیکها و ماسه را اندازهگیری میکند و از آن طریق پلاستیکها را از سایر مواد متمایز میکند.
برای آزمایش این شاخص، محققان ۱۴ قطعه پلاستیک مختلف را در ساحل جنوبی گیپسلند در ویکتوریا قرار دادند و از ماهواره WorldView-3 که توسط Maxar Technologies اداره میشود، استفاده کردند. نتایج نشان داد که BPDI نسبت به سایر فناوریهای موجود دقت بالاتری دارد.
به گفته ماریلا سوتو-برلوف، یکی از نویسندگان این مطالعه، “این پیشرفت شگفتانگیز است، زیرا تاکنون هیچ ابزاری برای شناسایی پلاستیکها در سواحل از فضا وجود نداشت.” این فناوری به کمک محققان میآید تا مکانهایی را که پلاستیک در آنجا انباشته شده شناسایی کنند و برنامهریزیهای لازم برای پاکسازی آنها را انجام دهند.
نتایج و چشماندازهای آینده
در مرحله بعد، این تیم قصد دارد تا از شاخص BPDI برای اسکن مناطق وسیعتری از سواحل استفاده کند و توانایی آن را در محیطهای واقعی بررسی کند. با توجه به این که هر ساله بیش از ۱۰ میلیون تن پلاستیک به اقیانوسها وارد میشود، استفاده از این فناوری میتواند به کاهش این مشکل جهانی کمک شایانی کند.
پلاستیکها نه تنها حیات وحش را تهدید میکنند، بلکه در مواردی باعث اشتباه در شناسایی غذا توسط حیوانات شده و منجر به مشکلاتی در زنجیرههای غذایی میشوند. به گفته محققان، این فناوری ماهوارهای میتواند کمک بزرگی در جلوگیری از این مشکلات باشد.
نتیجه گیری
در نهایت، این فناوری جدید ماهوارهای میتواند گامی مؤثر در شناسایی و مدیریت آلودگی پلاستیکی در سواحل باشد و به عملیاتهای پاکسازی کمک کند. با استفاده از این تکنولوژی، میتوان به حفاظت از محیطزیست و حیات وحش در برابر خطرات ناشی از زبالههای پلاستیکی کمک کرد.
سوالات متداول
۱. این فناوری چگونه پلاستیکها را شناسایی میکند؟
این فناوری با استفاده از شاخص طیفی خاصی به نام BPDI، تفاوتهای نوری بین پلاستیکها و محیط اطراف آنها را شناسایی میکند و بدین طریق پلاستیکها را از ماسه، آب و سایر مواد متمایز میسازد.
۲. این تکنولوژی در چه مناطقی آزمایش شده است؟
این تکنولوژی ابتدا در سواحل جنوبی گیپسلند در ویکتوریا، استرالیا آزمایش شد و نتایج مثبت آن نشان داده است که در شناسایی پلاستیکها بسیار مؤثر است.
۳. چه کاربردی برای این فناوری وجود دارد؟
این فناوری میتواند به شناسایی پلاستیکهای موجود در سواحل دورافتاده کمک کرده و برنامهریزیهای لازم برای عملیاتهای پاکسازی را تسهیل کند. این امر میتواند در حفظ محیطزیست و حفاظت از حیات وحش مؤثر باشد.
۴. آیا این فناوری در کاهش آلودگی پلاستیکی تأثیر دارد؟
بله، این فناوری میتواند به شناسایی سریعتر پلاستیکهای انباشتهشده در سواحل کمک کرده و عملیاتهای پاکسازی را تسهیل کند. این امر در کاهش آلودگی پلاستیکی در اقیانوسها و سواحل نقش مهمی دارد.
۵. این تکنولوژی چه زمانی در مقیاس جهانی به کار گرفته خواهد شد؟
گروه تحقیقاتی در حال برنامهریزی برای اسکن سواحل بیشتری با استفاده از این فناوری است و امیدوارند که بتوانند در آیندهای نزدیک از آن در مقیاس جهانی استفاده کنند.