یک مطالعه جدید به رهبری مک‌گیل نشان داد که اگر انتشار سوخت‌های فسیلی به سرعت مهار نشود، افزایش سطح دریا ممکن است بیش از ۱۰۰ میلیون ساختمان را در سراسر جنوب جهان در معرض خطر سیل قرار دهد. این تحقیق که در npj Urban Sustainability منتشر شده است، اولین محاسبات بزرگ مقیاس ساختمان به ساختمان از تأثیرات افزایش سطح دریا در آفریقا، آسیای جنوب شرقی و آمریکای مرکزی و جنوبی را تسهیل می‌کند. دانشمندان با استفاده از نقشه‌های ماهواره‌ای و داده‌های ارتفاعی دریافتند که حتی افزایش‌های اندک می‌تواند میلیون‌ها سازه را زیر آب ببرد. این امر محله‌ها و زیرساخت‌های کلیدی را در معرض خطر قرار می‌دهد.
طبق این گزارش، حتی در خوش‌بینانه‌ترین سناریو، یعنی افزایش ۰.۵ متری، حدود سه میلیون ساختمان ممکن است با سیل مواجه شوند. طبق گزارش Phys.org، در سناریوهای شدید، که بیش از پنج متر است، قرار گرفتن در معرض سیل می‌تواند از ۱۰۰ میلیون سازه فراتر رود. بسیاری از مناطق در معرض خطر شامل مناطق ساحلی شلوغ و زیرساخت‌های حیاتی، یعنی بنادر، پالایشگاه‌ها و اماکن میراث فرهنگی هستند. این یافته‌ها تصویری از چگونگی تغییر خطوط ساحلی توسط افزایش سطح دریاها را نشان می‌دهد. اگرچه جوامعی را که به این مناطق آسیب‌پذیر وابسته هستند، تهدید می‌کند.
محققان به پیامد غیرقابل توقف گرمایش جهانی اشاره کرده‌اند و انتظار می‌رود که این روند قرن‌ها ادامه یابد. آنها همچنین خاطرنشان کردند که این افزایش ممکن است تدریجی به نظر برسد؛ اما تأثیر منفی بلندمدتی بر مناطق شهری و اقتصادهای مرتبط با تجارت ساحلی دارد. کارشناسان افزودند، صرف نظر از موقعیت مکانی، هر فرد می‌تواند اثرات غیرمستقیم را از طریق اختلال در زنجیره‌های تأمین غذا و سوخت احساس کند.
علاوه بر این، این تیم یک نقشه تعاملی در موتور گوگل ارث تهیه کرده است که به عنوان تکیه‌گاهی برای ردیابی مناطق پرخطر عمل می‌کند. علاوه بر این، بر استراتژی‌های سازگاری تأکید می‌کند که ساخت سدهای سیل، بازنگری در سیاست‌های استفاده از زمین و در صورت لزوم، جابجایی از مناطق پرخطر را اندازه‌گیری می‌کند که به کاهش خسارات آینده کمک می‌کند. برنامه‌ریزی اولیه فرصتی را برای جوامع ساحلی فراهم می‌کند تا در دنیای گرم شده‌ای که توسط محققان مشخص شده است، زنده بمانند و سازگار شوند.
