هند در سومین ماموریت موشک جدید، ماهواره رصد زمین را پرتاب کرد

بلند شدن در ساعت ۱۱:۴۷ شب به وقت شرقی در روز پنجشنبه (۲۵ مرداد) رخ داد.

فضاپیمای EOS-08 سازمان تحقیقات فضایی هند امشب در ساعت ۲۳:۴۷ از مرکز فضایی ساتیش داوان با استفاده از SSLV 112 فوتی (۳۴ متری) – مخفف Small Satellite Launch Vehicle – پرتاب شد. این زمان معادل EDT (0347 GMT یا ۹:۱۷ صبح به وقت استاندارد هند در ۲۶ مرداد) است.

این سومین پرواز برای SSLV بود. اولین کار آن، در آگوست ۲۰۲۲، با شکست به پایان رسید: این موشک دو محموله خود – ماهواره رصد زمین EOS-02 و یک صندلی مکعبی کوچک ساخته شده توسط دانش آموزان – را در مداری اشتباه قرار داد و آنها در یک زمان نسبتاً کوتاه به زمین برگشتند.

SSLV در دومین پرواز خود که در فوریه ۲۰۲۳ انجام شد، به موفقیت بازگشت. این موشک سه محموله خود شامل EOS-07 و دو مکعب را در مدارهای دایره‌ای به ارتفاع ۲۸۰ مایل (۴۵۰ کیلومتر) قرار داد.

به گفته ISRO، در سومین پرواز، موشک EOS-08 را در مداری دایره‌ای با ارتفاع ۲۹۵ مایلی (۴۷۵ کیلومتری) قرار داد. پس از بررسی کامل، این ماهواره ۳۸۷ پوندی (۱۷۵.۵ کیلوگرمی) زمین را با دو ابزار، بار الکتریکی مادون قرمز نوری (EOIR) و سیستم ماهواره ناوبری جهانی-بازتاب سنجی (GNSS-R) مطالعه خواهد کرد.

مقامات ISRO در شرح ماموریت خود نوشتند که داده‌های فروسرخ EOIR «برای کاربردهایی مانند نظارت مبتنی بر ماهواره، پایش بلایا، پایش محیطی، تشخیص آتش‌سوزی، مشاهده فعالیت‌های آتشفشانی و نظارت بر بلایای صنعتی و نیروگاهی استفاده خواهد شد».

در همین حال، GNSS-R توانایی استفاده از سیگنال‌های ناوبری ماهواره‌ای منعکس شده را برای تشخیص سیل، ارزیابی رطوبت خاک و تجزیه و تحلیل بادهای روی اقیانوس، از جمله کاربردهای دیگر، نشان می‌دهد.

EOS-08 همچنین دارای یک دزیمتر نور فرابنفش است که به توصیف محیط تشعشعات فضایی قبل از مأموریت Gaganyaan، اولین پرواز فضایی خدمه هند در تاریخ، که می‌تواند تا سال ۲۰۲۵ پرتاب شود، کمک می‌کند.

EOS-08 طوری طراحی شده است که به مدت یک سال در مدار کار کند. به گفته ISRO، کار این فضاپیما پیشگامانه خواهد بود و پایه و اساس دیگر ماهواره های رصد زمین را در جاده ها خواهد گذاشت.

مقامات ISRO در شرح ماموریت می نویسند: «اهداف اولیه ماموریت EOS-08 شامل طراحی و توسعه ریزماهواره، ایجاد ابزار بار سازگار با اتوبوس ریزماهواره، و ترکیب فناوری های جدید مورد نیاز برای ماهواره های عملیاتی آینده است».