یخ‌های دریای قطب شمال هر ساله به حداقل تابستانی خود می‌رسند و سپس در زمستان شروع به رشد می‌کنند. کمترین میزان در سال ۲۰۲۵ با مشاهدات ماهواره‌ای که تقریباً در پنجاه سال نظارت انجام شده است، مشاهده شد. در ۱۰ سپتامبر، کمترین پوشش یخ ۱.۷۸ میلیون مایل مربع بود که دهمین کمترین میزان در تاریخ است. اگرچه این یک رکورد نیست، اما نتیجه آن روند نوظهوری از کاهش پوشش در قطب شمال را به دلیل افزایش دما در جهان نشان می‌دهد. برعکس، یخ‌های دریای قطب جنوب که اکنون نزدیک به اوج زمستانی خود هستند، هنوز هم از نظر فصلی کم هستند.
طبق مطالعات، از زمان شروع نظارت مداوم ماهواره‌ای در سال ۱۹۷۸، روند منفی آشکاری در یخ‌های دریای قطب شمال وجود دارد. این کاهش طولانی مدت شامل حداقل ۲۰۲۵ نیز می‌شود، اگرچه قابل توجه نیست. دانشمندان ناسا ادعا می‌کنند که روند کلی، گرم شدن یکنواخت منطقه است. حداقل ثبت شده در سال ۲۰۱۲ بود، زمانی که گرما و آب و هوای غیرطبیعی، پوشش را به ۱.۳۱ میلیون مایل مربع رساند. سطح یخ‌های تابستانی به طور قابل توجهی پایین‌تر از سطوح قبل از سال ۲۰۰۷ باقی مانده است، که نشان‌دهنده‌ی نازک و شکننده شدن مداوم قطب شمال در ۱۹ سال گذشته است.
تاریخچه‌ی یخ دریا در نیمکره‌ی جنوبی در قطب جنوب پیچیده‌تر است. اوج زمستانی سال پایین‌تر از میانگین تاریخی است، با این حال، روندهای بلندمدت اغلب در زیر بادها و آب و هوای محلی پنهان می‌شوند. این چشم‌انداز توسط ماهواره‌هایی ارائه می‌شود که می‌توانند نوسانات طبیعی و همچنین پایین‌ترین دماهای چشمگیر را در طول یک دوره‌ی ۴۷ ساله ثبت کنند. از آنجایی که این امر به آنها اجازه می‌دهد تا تغییرات سالانه و سیگنال بزرگتری از سیاره‌ای که در حال گرم‌تر شدن است را از هم متمایز کنند، دانشمندان بر اهمیت این بایگانی تأکید می‌کنند. آنها نشان می‌دهند که حداقل دمای ۲۰۲۵ نشانه‌ی دیگری است که مرزهای یخی زمین به طور قابل توجهی و برای همیشه در حال تغییر هستند.
