طبق گزارش اخیر سازمان جهانی هواشناسی (WMO)، غلظت دی اکسید کربن جو در سال ۲۰۲۴ به رکورد جدیدی رسید. محتوای این گاز ۳.۵ ppm افزایش یافته است – بزرگترین افزایش سالانه ثبت شده از سال ۱۹۵۷. اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) همچنین شواهد تأییدکننده‌ای ارائه می‌دهد که میانگین جهانی دی اکسید کربن در سال ۲۰۲۴، ۴۲۲.۸ ppm بوده است که ۳.۷۵ ppm بیشتر از سال ۲۰۲۳ است. این حدود ۱۵۰٪ از سطوح پیش از صنعتی شدن (۱۷۵۰) است.
طبق این گزارش، این افزایش به دلیل ادامه انتشار سوخت‌های فسیلی، آتش‌سوزی‌های بزرگ و ضعیف‌تر شدن منابع طبیعی کربن است. گزارش WMO همچنین متان (CH₄) و اکسید نیتروژن (N₂O) را در بالاترین سطح خود یافته است که اثر گلخانه‌ای را بیشتر تشدید می‌کند.
از آنجا که این گازها گرما را به دام می‌اندازند، جهش CO₂ باعث گرمایش اضافی می‌شود. اوکسانا تاراسووا، دانشمند سازمان جهانی هواشناسی، هشدار می‌دهد که با گرم شدن زمین، گودال‌هایی مانند اقیانوس‌ها و جنگل‌ها CO₂ کمتری جذب می‌کنند – یک حلقه بازخورد که گرمایش را تسریع می‌کند. CO₂ جوی اکنون از حدود ۴۲۴ ppm (حدود ۱۵۲٪ از دوران پیش از صنعتی شدن) فراتر رفته است.
تغییرات اقلیمی ناشی از گرمایش ناشی از افزایش CO₂، در حال حاضر آب و هوای زمین را تغییر می‌دهد. کو بارت، معاون سازمان جهانی هواشناسی، زنگ خطر را به صدا در می‌آورد که آب و هوای شدید فوق العاده توسط گرمای اضافی CO₂ تقویت می‌شود. افزایش سطح گازهای گلخانه‌ای به موج‌های گرما، سیل و بالا آمدن دریاها کمک می‌کند و محصولات کشاورزی و خانه‌ها را به خطر می‌اندازد.
توندرا قطب شمال، که مدت‌ها یک گودال کربن بود، در نتیجه گرمایش سریع و آتش‌سوزی‌ها، شروع به انتشار CO₂ می‌کند. از آنجایی که CO₂ طول عمر طولانی دارد، گرمایش اکنون در نسل فعلی انتشار گازهای گلخانه‌ای ریشه دوانده است. کارشناسان سازمان جهانی هواشناسی تأکید می‌کنند که این اثرات فقط باید از طریق کاهش سریع انتشار گازهای گلخانه‌ای کاهش یابد.
