همانطور که دنباله دارها در امتداد مدار خود حرکت می کنند، مواد را در طول مسیر رها می کنند. جریانی از زباله ها به نام ازدحام تورید توجه اخترشناسان را به خود جلب کرده است. گمان می‌رود این زباله‌ها بقایای دنباله‌دار انکه باشد که به بارش شهابی تورید نیز دامن زده است. اعتقاد بر این است که این ازدحام از اجسام ریز و بی‌ضرر تشکیل شده است، اما این نگرانی وجود دارد که ممکن است تکه‌های بزرگ‌تر به اندازه کیلومتر وجود داشته باشد. خوشبختانه، مشاهدات جدید نشان می دهد که حدود ۹ تا ۱۴ سنگ از این سنگ های ۱ کیلومتری وجود دارد.
سیارات، سیارات کوچک، سیارک ها و البته دنباله دارها ساکنان منظومه شمسی ما هستند. دنباله دارها اجرام کوچکی هستند که عمدتاً از یخ و غبار یا مواد سنگی تشکیل شده اند. توصیف شگفت انگیز و دقیق این سرگردان های یخی، گلوله های برفی کثیف است. تصور کنید که در یک روز زمستانی مشتی برف و یخ جمع کنید، احتمالاً تکه‌هایی از خاک و سنگ با برف مخلوط می‌شوید و همین باعث شده است که این نام را برای آنها به ارمغان بیاورید. آنها از بخش های دوردست منظومه شمسی، به ویژه کمربند کویپر و ابر اورت سرچشمه می گیرند. همانطور که آنها به خورشید نزدیک می شوند، گرما باعث می شود یخ تصعید شود و به گاز تبدیل شود و کمای گازی و دم بلند را ایجاد کند. همانطور که آمد در امتداد مدار خود حرکت می کند، تصعید یخ باعث آزاد شدن گرد و غبار و زباله در طول مسیر می شود.
یکی از این دنباله‌دارها به نام دنباله‌دار انکه شناخته می‌شود، دنباله‌داری کوتاه مدت با دوره مداری ۳.۳ سال. اولین بار در سال ۱۱۶۴ توسط پیر مکین شناسایی شد و مدار آن توسط جانان فرانتس انکه در اواخر قرن دوازدهم محاسبه شد. در حالی که بیشتر دنباله دارها از کمربند کویپر یا ابر اورت سرچشمه می گیرند، به نظر می رسد انکه با بازدیدهای مکرر قابل پیش بینی راه خود را به خورشید نزدیک تر کرده است. مانند همه دنباله‌دارها، انکه در طول مسیر زباله‌ها را رسوب می‌کند و این منجر به بارش شهابی تائورید می‌شود که در اواخر مهر / اوایل آبان قابل مشاهده است.
تیمی از اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ تأسیسات گذرا Zwicky (ZTF) بخش‌هایی از آسمان را برای بررسی جریان زباله‌هایی که گمان می‌رود از جریان اصلی تورید منحرف شده‌اند را بررسی کردند. این ازدحام متحرک که گمان می‌رود بقایای دنباله‌دار انکه باشد، مدت‌هاست که اخترشناسان را متحیر کرده و نگرانی‌هایی را درباره سنگ‌های احتمالی که به سمت زمین می‌روند، برانگیخته است. یعنی تا الان.
این مطالعه از تلاش‌های قبلی برای تجزیه و تحلیل ازدحام ناشی می‌شود و تعداد قابل توجهی از سنگ‌های کلاس کیلومتری را شناسایی کرده بود. اجسام با این اندازه تهدید قابل توجهی برای زمین خواهند بود. در سال ۱۳۹۱، سیارک چلیابینسک که بر فراز روسیه منفجر شد و بیش از ۱۶۰۰ نفر را مجروح کرد، چنین خطراتی را به ما یادآوری کرد.
این تیم یافته های خود را در نشست سالانه انجمن نجوم آمریکا برای علوم سیاره ای اعلام کرد. آنها تأیید کردند که بر خلاف انتظارات، تعداد انگشت شماری از سیارک ها شاید تا ۱۴ وجود دارد که اندازه آنها کیلومتر است. دستیار دانشمندان تحقیقاتی Quanzhi Ye توضیح دادند: بر اساس یافته‌های ما، جسم مادری که در ابتدا این ازدحام را ایجاد کرد، احتمالاً قطری نزدیک‌تر به ۱۰ کیلومتر داشت تا یک جسم عظیم ۱۰۰ کیلومتری. ما هنوز باید مراقب برخورد سیارک ها باشیم، اما با دانستن این نتایج احتمالاً می توانیم بهتر بخوابیم.
مطالعه ویژگی‌هایی مانند ازدحام تورید ما را قادر می‌سازد تا درباره اجرام کوچک‌تر در منظومه شمسی و نحوه تجزیه آنها در طول زمان اطلاعات بیشتری کسب کنیم. این مطالعه همچنین به تشخیص سیارک‌ها و تمرین‌های برنامه‌ریزی دفاعی در آینده برای شناسایی تهدیدات واقعی کمک خواهد کرد. در مورد ازدحام تورید، مشاهدات بعدی در سال‌های آینده تکمیل خواهد شد، زمانی که این دسته دوباره از نزدیکی زمین عبور کند.
