ستاره‌شناسان با بهره‌گیری از یکی از قوی‌ترین تلسکوپ‌های روی زمین، شاهد برخورد ترسناک دو کهکشان با سرعت ۲ میلیون مایل در ساعت (۳.۲ میلیون کیلومتر در ساعت) در یک “چهارراه کیهانی” خطرناک بوده‌اند. این برخورد با چندین برخورد قبلی رخ داده است.
این برخورد زمانی رخ داد که کهکشان NGC 7318b از محل برخوردهای کهکشانی قبلی، یک گروه کهکشانی به نام ‘کوئینتت استفان’ عبور کرد. این ضربه یک موج شوک قوی در این میدان پیچیده از زباله های کیهانی ایجاد کرد که گروه پنج نفری را ‘دوباره’ بیدار کرد.
تیمی متشکل از ۶۰ ستاره شناس این برخورد را با استفاده از طیف‌نگار میدان گسترده‌ای با تلسکوپ ویلیام هرشل (WEAVE) که به تلسکوپ ویلیام هرشل در لا پالما اسپانیا متصل شده بود، مشاهده کردند. خدمه این مشاهدات را با داده های تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) و آرایه فرکانس پایین (LOFAR) ترکیب کردند تا محل برخورد را بررسی کنند. چنین تحقیقاتی می‌تواند به آشکار ساختن کهکشان‌هایی مانند کهکشان راه شیری توسط رویدادهای خشونت‌آمیز و ادغام در طول میلیاردها سال کمک کند.
مارینا آرناودوا، رهبر تیم و محقق دانشگاه هرتفوردشایر، در بیانیه‌ای گفت: «از زمان کشف خود در سال ۱۲۵۶، پنج‌گانه استفان ستاره‌شناسان را مجذوب خود کرده است، زیرا نشان‌دهنده یک تقاطع کهکشانی است که در آن برخوردهای گذشته بین کهکشان‌ها، میدان پیچیده‌ای از زباله‌ها را پشت سر گذاشته است». فعالیت دینامیکی در این گروه کهکشانی اکنون با برخورد یک کهکشان با سرعت باورنکردنی بیش از ۲ میلیون مایل در ساعت (۳.۲ میلیون کیلومتر در ساعت) دوباره بیدار شده است که منجر به شوک بسیار قدرتمندی می شود، دقیقاً شبیه یک انفجار صوتی از یک جت جنگنده. ‘
ممکن است دوست داشته باشید
- ماده تاریک از طریق برخورد قدرتمند (و کثیف) خوشه های کهکشانی راه خود را طی می کند.
- ‘ستاره شکست خورده’ فراری با سرعت ۱.۲ میلیون مایل در ساعت در کیهان می چرخد.
حداکثر سرعت یک جنگنده جت SR-71 Blackbird 3.4 ماخ یا کمی بیش از ۲۵۰۰ مایل در ساعت (۴۰۲۳ کیلومتر در ساعت) است. این بدان معناست که کهکشان NGC 7318b در واقع حدود ۸۰۰ برابر از یک جنگنده جت پیشی گرفته است. جبهه شوک دیده شده توسط تیم نیز ماهیت دوگانه عجیبی دارد.
آرناودوا توضیح داد که وقتی شوک با سرعت‌های مافوق صوت از درون حباب‌های گاز سرد یا ‘محیط بین کهکشانی’ کوئینتت استفان حرکت می‌کند، به اندازه کافی قدرتمند است که الکترون‌ها را از اتم‌ها جدا کند. این یک دنباله درخشان از گاز باردار یا ‘پلاسما’ به جای می گذارد که با WEAVE قابل مشاهده است.
شوک مسافرتی هنگامی که با گاز داغ اطراف محل برخورد کهکشانی مواجه می شود، ضعیف می شود.
سومیادپ داس، دانشمند دانشگاه هرتفوردشایر در بیانیه ای گفت: ‘به جای ایجاد اختلال قابل توجه، شوک ضعیف گاز داغ را فشرده می کند و در نتیجه امواج رادیویی را تلسکوپ های رادیویی مانند LOFAR می گیرند.’
محقق اصلی WEAVE و محقق دانشگاه آکسفورد، گاوین دالتون، سطح جزئیات به دست آمده در مشاهدات این ابزار از کوئینتت استفان را ستود.
این مشاهدات علاوه بر جزئیات شوک و برخورد آشکاری که در پنج‌گانه استفان می‌بینیم، چشم‌انداز قابل توجهی از آنچه ممکن است در شکل‌گیری و تکامل کهکشان‌های کم‌نور به سختی قابل‌مشاهده در محدوده‌های توانمندی‌های فعلی در حال رخ دادن باشد، ارائه می‌دهد.
نتایج یک پیش نمایش وسوسه انگیز از نحوه همکاری WEAVE با تلسکوپ های فضایی مانند JWST برای بهبود دید ما از کهکشان های کم نور است.
من هیجان زده هستم که می‌بینم داده‌های جمع‌آوری شده در اولین نور WEAVE در حال حاضر یک نتیجه با تأثیر بالا ارائه می‌دهد، و مطمئن هستم که این تنها یک نمونه اولیه از انواع اکتشافاتی است که با WEAVE در ویلیام مارک بالسلز، مدیر گروه تلسکوپ‌های آیزاک نیوتن، در سال‌های آینده امکان‌پذیر خواهد شد.
