مأموریت آرتمیس ۲، اولین مأموریت سرنشین‌دار به ماه پس از سال ۱۳۵۱، برای شهریور ۱۴۰۴ برنامه‌ریزی شده بود.
اکنون باید کمی بیشتر منتظر بمانیم تا اولین مأموریت سرنشین‌دار به ماه از زمان دوران آپولو آغاز شود.
ناسا امروز (۱۵ آذر) اعلام کرد که پرتاب برنامه‌ریزی‌شده مأموریت آرتمیس ۲، که قرار است چهار نفر را به دور ماه فرستاده و بازگرداند، از شهریور ۱۴۰۴ به فروردین ۱۴۰۵ به تعویق افتاده است. همچنین مأموریت آرتمیس ۳، که قرار بود در اواخر ۱۴۰۵ به ماه برسد، اکنون برای میانه سال ۱۴۰۶ برنامه‌ریزی شده است. به گفته مقامات ناسا، این زمان اضافی عمدتاً برای تکمیل آماده‌سازی کپسول اوریون برای اولین پروازهای سرنشین‌دار آن مورد نیاز است.
بیل نلسون، مدیر ناسا، در یک کنفرانس خبری امروز گفت: “فضا چالش‌برانگیز است و ما، همراه با شرکای صنعتی و بین‌المللی خود، به این زمان نیاز داریم تا اطمینان حاصل کنیم که کپسول اوریون آماده است تا فضانوردان ما را به عمق فضا برده و سالم به زمین بازگرداند.”
کپسول اوریون تاکنون دو پرواز انجام داده است: یک پرواز کوتاه به مدار زمین در سال ۱۳۹۳ و مأموریت آزمایشی بدون سرنشین آرتمیس ۱ که در اواخر سال ۱۴۰۱ کپسول را به مدار ماه فرستاد و بازگرداند.
هرچند همه چیز در آرتمیس ۱ به خوبی پیش رفت، تحلیل‌های پس از پرواز نشان داد که سپر حرارتی اوریون هنگام ورود به جو زمین بیشتر از پیش‌بینی مهندسان دچار فرسایش نامنظم شده بود. دمای داخل اوریون نزدیک به دمای اتاق باقی ماند، به این معنا که فضانوردان در صورت حضور در مأموریت ایمن می‌ماندند. اما مهندسان باید علت این اتفاق را بررسی می‌کردند و امروز ناسا اعلام کرد که به نتایجی دست یافته است.
فرسایش نامنظم ناشی از مسیر ورود مجدد “پرش‌دار” اوریون بود، که در آن کپسول ابتدا از جو خارج می‌شود و سپس دوباره وارد می‌شود. به گفته ناسا، این استراتژی برای تخلیه انرژی عظیم ناشی از بازگشت با سرعت بالا از ماه ضروری است، اما در آرتمیس ۱ پیامد غیرمنتظره‌ای داشت.
پم ملروی، معاون مدیر ناسا، گفت: “هنگام پرش کپسول به داخل و خارج از جو، گرما در لایه بیرونی سپر حرارتی جمع شد و باعث تشکیل گازهایی شد که در سپر حرارتی به دام افتادند. این امر فشار داخلی را افزایش داد و به ترک‌خوردگی و فرسایش نامنظم لایه بیرونی منجر شد.”
مطالعات بیشتر نشان داده‌اند که سپر حرارتی اوریون قادر است فضانوردان را در آرتمیس ۲، که یک مأموریت ۱۰ روزه است، محافظت کند و نیازی به توسعه نسخه جدید برای این مأموریت نیست. اما برنامه‌ریزان مسیر بازگشت را تغییر خواهند داد تا مشکلات پیش‌آمده در آرتمیس ۱ را به حداقل برسانند.
برای آرتمیس ۲، مهندسان مدت زمان قرارگیری اوریون در محدوده دمایی‌ای که پدیده سپر حرارتی در آن رخ داد را با محدود کردن فاصله پرواز اوریون در زمان ورود به جو زمین و فرود، کاهش خواهند داد. ناسا در یک پرسش و پاسخ که امروز منتشر شد، اعلام کرد که این مسیر اصلاح‌شده همچنین باعث خواهد شد که فرود آرتمیس ۲ نزدیک‌تر به سن دیگو در اقیانوس آرام انجام شود، که به تیم‌ها امکان می‌دهد در صورت بروز مشکل هنگام ورود مجدد سریع‌تر به کمک فضانوردان بروند.
به گفته ناسا، اگر نیاز به تعویض سپر حرارتی بود، احتمالاً آرتمیس ۲ با یک سال تأخیر به اواخر ۱۴۰۵ موکول می‌شد. اما تیم مأموریت هنوز به زمان بیشتری نسبت به آنچه در ابتدا برنامه‌ریزی شده بود نیاز دارد تا اوریون را برای حمل خدمه آماده کند، که همین امر تأخیر حدود شش ماهه را توضیح می‌دهد.
خط زمانی آرتمیس ۳ نیز به عوامل متعددی بستگی دارد، شاید حتی بیشتر از آرتمیس ۲ به دلیل پیچیدگی بیشتر این مأموریت می باشد.
برای مثال، برنامه کنونی شامل مشارکت موشک استارشیپ اسپیس‌ایکس است که مرحله بالایی آن به عنوان ماه‌نشین آرتمیس ۳ عمل خواهد کرد. استارشیپ هنوز در حال توسعه است و تاکنون تنها شش پرواز آزمایشی انجام داده، هرچند آخرین پروازها به خوبی پیش رفته‌اند..
برنامه جدید آرتمیس ۳ همچنان ایالات متحده را از چین جلوتر نگه می‌دارد، که اعلام کرده است قصد دارد تا سال ۱۴۰۸ فضانوردان خود را به ماه بفرستد. هر دو کشور منطقه قطب جنوب ماه را هدف قرار داده‌اند که گمان می‌رود دارای یخ آب باشد، این یک منبع حیاتی برای سکونتگاه یا پایگاه تحقیقاتی است.
نلسون بارها گفته است که ایالات متحده باید حضور خود را در ماه زودتر از چین تثبیت کند تا چین نتواند هنجارها و شیوه‌های خاصی را در ماه اعمال کند — از جمله ممنوعیت ورود سایر کشورها به مناطق خاص. مدیر ناسا امروز اعلام کرد که معتقد است ایالات متحده در موقعیت خوبی برای پیشتازی در ماه قرار دارد.
